(Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΗΜΕΡΑ!!!)
Πρωί - πρωί σήμερα πάλι το ‘ριξα στο ζεϊμπέκικο... με τον Μάγκα του Βοτανικού αυτή τη φορά!
Ναι, άργησα πολύ να γράψω και οι αναγνώστες μ’ έφαγαν! Αν και συνέβησαν τόσα και τόσα, από το τελευταίο μου κείμενο, δεν μπόρεσα να γράψω!
Sorry, δεν τα καταφέρνω δίχως έμπνευση, το έχω ξαναπεί, και δεν πατε εσείς να φωνάζετε όσο θέλετε!
Με παραγγελιά δεν λειτουργώ εγώ και σας παρακαλώ να έχετε υπομονή με μένα...
Σήμερα όμως ήθελα να σας γράψω πρωί – πρωί, πριν ακόμα παω για την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ μου χημειοθεραπεία, μα δεν προλάβαινα.
Είπαμε, στα ραντεβού μου είμαι τζιμάνι και ούτε λεπτό δεν θέλω να καθυστερώ!!!
(Ορίστε, ο Καζαντζίδης με σήκωσε τώρα με το «Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο...» και πριν καθίσω να συνεχίσω το γράψιμο μου βάζουν και το «Γιε μου... τον καημό μου συλλογίσου...».
Τι γλυκός είναι ο πόνος όταν ακούς κάτι τέτοια τραγούδια; Μα και τι έχω πάθει και το ρίχνω στον χορό σήμερα;
Κι έτσι τελειώσαμε τις χημειοθεραπείες όπως τις αρχίσαμε! Με χορό και διάθεση!
Διότι και στην πρώτη μου θεραπεία, στις 8 Μαίου, το ίδιο έκανα.
Άκουσα ένα γαργαλητό τραγούδι και τότε, στο Ιντερνετ, και άντε δόστου στο χορό!
Σήμερα με ξύπνησε ο Μάγκας του Βοτανικού, και άντε, και δόστα, και άντε, και ρίξ’ τα, και αναρωτιόμουν από πού έρχονταν οι φιγούρες που έκανα απανωτές!
Πού τις έχω δει αφού σε χορό έχω να παω κάτι μήνες ίσως και χρόνια;
Αυτά για την ώρα και ευελπιστώ να την περάσω κι αυτήν ήπια έτσι όπως τις άλλες – ωστόσο, κάποιες απ’ τις θεραπείες με ταλαιπώρησαν λιγάκι αλλά θα σας τα πω μια άλλη φορά!
Άκουσα ένα γαργαλητό τραγούδι και τότε, στο Ιντερνετ, και άντε δόστου στο χορό!
Σήμερα με ξύπνησε ο Μάγκας του Βοτανικού, και άντε, και δόστα, και άντε, και ρίξ’ τα, και αναρωτιόμουν από πού έρχονταν οι φιγούρες που έκανα απανωτές!
Πού τις έχω δει αφού σε χορό έχω να παω κάτι μήνες ίσως και χρόνια;
Αυτά για την ώρα και ευελπιστώ να την περάσω κι αυτήν ήπια έτσι όπως τις άλλες – ωστόσο, κάποιες απ’ τις θεραπείες με ταλαιπώρησαν λιγάκι αλλά θα σας τα πω μια άλλη φορά!
