ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ...

Μ ' άρεσε που η ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ έβαλε το μπλε της φόρεμα για να περιμένει το νέο έτος κι είπα κι εγώ να βάλω τα γιορτινά μου!
Κι από όλα τα χρώματα του κόσμου διάλεξα, και για το blog, το πράσινο! Καλό;

Μη ψάχνετε τώρα...
Μη ψάχνετε κανένα καλούπι να με βάλετε γιατί θα το αλλάξω αμέσως και άγνωστο σε ποιο χρώμα θα καταλήξει...

Δεν ξέρω για την ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ αλλά εγώ ΠΑΣΟΚΑ δεν είμαι!
Ούτε βέβαια νεοδημοκράτισα είμαι αν ξαφνικά με δείτε με κανένα μπλε φόρεμα.

Ναι, ναι ξέρω... τώρα χαίρονται οι άλλοι!
Αφού δεν είναι από εκεί, σου λεει, ούτε από παρακεί άρα θα είναι από εδώ!!!
Χμμμμ!!! Δικιά μας θα είναι, λενε τώρα αυτοί!

Όχι αγαπητοί μου αναγνώστες!
Ούτε δικιά σας είμαι ούτε δικιά τους αλλά ούτε και κανενός άλλου!
Είμαι για όλους και για όλα ανεξαρτήτως πολιτικού, θρησκευτικού, αθλητικού κοκ. «κόμματος»!
-----------------------------------------------------------------------------------------

Αλήθεια έχετε αποφασίσει πού θα είστε με την αλλαγή του χρόνου;

Ασφαλώς και αποφασίσατε - Είμαι, φαντάζομαι, από τους ελάχιστους που ακόμα δεν έχουν κατασταλάξει....

Θα μου πεις εδώ αλλαγή ολόκληρου milenium γινόταν κι εγώ καθόμουν μπροστά στο PC, τότε, και έγραφα αυτή εδώ η μικρούλα αλλαγή θα μας τρομάξει αν τελικά συνεχίσουμε να γράφουμε μπροστά στο laptop;

Μη ξεχάσουμε μόνο από αύριο να γράφουμε 2008 και όχι 2007!!!

Be good!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ

Μαζευτήκαμε σήμερα στην ελληνική εκκλησία της Στοκχόλμης φίλοι, bloggers και γνωστοί και με την βοήθεια του Ιερέα μνημονεύσαμε αφιερώνοντας λίγα λεπτά στον ΣΑΚΗ.

Στον Σάκη Βαγιάτα που πολλά έχουν γραφτεί και που πολλά ακόμα θα γραφτούν...

Στον Σάκη που για ένα χρόνο και μία μέρα ήταν σε κώμα λόγω μιας κακοποίησης που υπέστη...

Στον Σάκη που υπήρξε θύμα γραφειοκρατίας και αναλγησίας...

Στον Σάκη που προσωπικά δεν γνώριζα αλλά που γνώρισα πλοηγώντας στην μπογλόσφαιρα...

Στον Σάκη που παραμένει άγνωστο αν ο ίδιος ταλαιπωρήθηκε αλλά που σίγουρα έχει ταλαιπωρήσει οικογένεια, συγγενείς και φίλους...

ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΣΑΚΗ!

Περισσότερα για το ιστορικό του Σάκη Βαγιάτα διαβάστε στο επίσημο site του, στο site του Pölsemannen αλλά και στου συντοπίτη του Σάκη iPodscrates.

ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ BLOGOSCAR! ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ!

Μα τι σύμπτωση να έρθει ακριβώς σήμερα μια ηλιαχτίδα χαράς!
Το OSCAR για καλύτερο BLOG ξενιτεμένου!

Αναλαμπές στην στενοχωρημένη μου καρδιά που αναστατώθηκε νωρίτερα σήμερα συνειδητοποιώντας την σημασία που έχουν το κείμενο που έγραψα στις 8 Μαρτίου και η «τιμωρία» που έλαβα λίγες ώρες αργότερα, τότε που έλαβα την διάγνωση του καρκίνου μαστού!

Δείτε ΕΔΩ τι έγραψα 2 -3 ώρες πριν ακούσω τον χειρούργο Markus Holmberg στο νοσοκομείο της Στοκχόλμης, Sant Görans, να μου ανακοινώνει για τον καρκίνο και εγώ, ζαλισμένη, να του ρίχνω τις βρισιές .... «δεν θα ‘ρθεις εσύ ένα σκατ... των 25-30 χρονών για να μου πεις εμένα ότι έχω τέτοια πράματα....»

Ω, τι ήθελα και πήγα σήμερα στα παλιά και στενοχωρήθηκα!

Ευχαριστώ για το OSCAR!!!
Ευχαριστώ όσους πήραν την πρωτοβουλία για τον διαγωνισμό, όσους με ανέδειξαν και όσους με ψήφισαν!
Εύχομαι μελλοντικά να μη σας απογοητεύσω παρά να συνεχίσω να γεμίζω το περιβόλι μου με ορεκτικά για όλες τις διαθέσεις...

ΑΧ ΠΟΣΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΣΗΜΕΡΑ!!!

Δεν ξέρετε πόσο ανατρίχιασα σήμερα όταν κάνοντας μια βόλτα στα blog μου έπεσα στο κείμενο που είχα γράψει στις 8 Μαρτίου του 2007 – δυο τρις ώρες πριν την διάγνωση του καρκίνου μαστού - της Γυναικείας αυτής Μάστιγας!!!

Είναι απίστευτο και για πρώτη φορά στους δέκα, τώρα, μήνες σοκαρίστηκα τόσο!
Το σοκ και η ανατριχίλα μου είναι τόσο έντονα που δεν μπορώ να συνεχίσω το γράψιμο...

Για να καταλάβετε διαβάστε ΑΥΤΟ και για όσους ξέρουν σουηδικά διαβάστε και ΑΥΤΟ!

ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΝΕΟ...

Δυο είναι τα νέα μου.
Το ένα δυσάρεστο και το άλλο ευχάριστο... από πού ν' αρχίσω;
Ας πάμε πρώτα στο δυσάρεστο για να αφήσω μια καλύτερη γεύση στο τέλος του ποστ αλλά πρώτα μια μικρή αναδρομή στα περασμένα:

Στις 8 Μαρτίου του 2007 μου ‘ρθε καρφί η διάγνωση καρκίνου μαστού.
Στις 27 Μαρτίου γίνεται ολική μαστεκτομή και στη συνέχεια ήρθαν οι 6 χημειοθεραπείες με τέλος στις 30 Αυγούστου.
Στις 10 Οκτωβρίου ξεκίνησα την επόμενη θεραπεία, την Herceptin, επειδή ο τύπος του καρκίνου ΗΤΑΝ HER2 θετικός. Περισσότερα περί της ουσίας αυτής διαβάστε ΕΔΩ.

Την τέταρτη, από τις νέες αυτές θεραπείες που θα παίρνω επί ένα χρόνο και ανά τρεις εβδομάδες, την πήρα στις 19 Δεκεμβρίου.
Ζήτησα από την υπεύθυνη νοσοκόμα τότε να κάνει και μια εξέταση να δω πού βρίσκεται το ανοσοποιητικό μου σύστημα.

Μεσολάβησαν τα Χριστούγεννα και σήμερα πήρα τις απαντήσεις οι οποίες λενε ότι τα λευκά αιμοσφαίρια βρίσκονται στα 2,7.
Στην περασμένη θεραπεία, στις 28 Νοεμβρίου, ήταν στα 2,9 ενώ το κανονικό είναι μεταξύ 3,5 και 8,8.

«Μα τι να κάνω για να ανεβάσω το ανοσοποιητικό σύστημα - να ανεβάσω τα λευκά αιμοσφαίρια» της ρώτησα αλλά απάντηση δεν πήρα.
Δεν ξέρει...

Ο ογκολόγος μου δεν το θεωρεί ανησυχητικό.
«Δεν συνήλθες ακόμα από τις χημειοθεραπείες», λεει μόνο.
Η δε Μαρία, ΑΜΑΖΟΝΑ και αυτή και μέντοράς μου, επιμένει να λεει ότι αυτή χρειάστηκε χρόνια για να συνέλθει...

Εγώ, ωστόσο, άρχισα να ανησυχώ λιγάκι και αν κάποιος ξέρει πώς να ανεβάσω τα «στρατιωτάκια» του οργανισμού μας, που καταπολεμούν διάφορες ασθένειες και ιούς από μέσα μας, ας επικοινωνήσει με mail.


Το ευχάριστο νέο είναι ότι ετοιμάζομαι για ταξίδι.
Αυτή τη φορά όχι για Ελλάδα!
Η αλήθεια είναι ότι έχω βαρεθεί με την πρώτη ευκαιρία να τρέχω στην Ελλάδα... θέλω να παω και αλλού!

Περισσότερα περί του ταξιδιού αργότερα.

ΣΚΑΣΑΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ; ΕΓΩ ΟΧΙ!

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.


Όχι δεν έκανα κατάχρηση αν και φοβόμουν μήπως παρασυρθώ και το κάνω...
Δεν έσκασα από το φαγητό...
Δεν κυλιόμουν στον σοφά μετά το χριστουγεννιάτικο γεύμα...
Δεν πόναγε η κοιλιά μου από το φαγοπότι...
Δεν φύσαγα και ξεφύσαγα για να χωνέψει το φαγητό...
Δεν ήπια ούζα ή τσίπουρα ή κρασιά ή αναψυκτικά...
Δεν χρειάστηκε να περπατήσω για να χωνέψω...

Γενικά δεν καταβρόχθισα αχόρταγα από όλα τα αγαθά που ήταν στρωμένα στο τραπέζι.

Αν και πολύ σπάνια τρωω κρέας ένα φτερό από γαλοπούλα το έφαγα!
Είδα τον Γιάννη, τον μάγειρα της σημερινής παρέας, να το μαγειρεύει με πολύ μεράκι και μαστοριά και ήθελα οπωσδήποτε να το δοκιμάσω - και όντως έχει γίνει λουκούμι!!!
Έφαγα και τέσσερις σαρμάδες από μαύρο (πράσινο) λάχανο, απ’ αυτόν τον ποντιακό ντελικάτο μεζέ δίχως κιμά, και σαν επιδόρπιο έφαγα ένα μελομακάρονο και μισό κομμάτι μπακλαβά!

Αυτά έφαγα σήμερα!
Από ποτό ήπια ένα ποτήρι λευκό κρασί - δε θυμάμαι το σταφύλι!
(Πάντα όταν πρόκειται να πιω κρασί ελέγχω τόπο προέλευσης και είδος σταφύλι μα σήμερα το παρέλειψα!)

Όχι, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να κρατήσω τον πειρασμό σε απόσταση!

Με τον καρκίνο (μαστού) έχω μάθει και ότι το πολύ φαγητό κάνει κακό και όχι καλό όπως μας έχουν μάθει....
Προτείνω λοιπόν λιτότητα!
Όχι λόγω οικονομίας αλλά ΛΟΓΩ ΥΓΕΙΑΣ!

ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ!!!

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.

Ας αλλάξω ατμόσφαιρα που με σύγχυσε χριστουγεννιάτικα το ελληνικό στοιχείο της Σουηδίας... κι ας παω στον έρωτά μου με την Dahsa!

Ποιος θα το ‘λεγε ότι μια μέρα θα ερωτευόμουν μια Dahsa!
Εγώ έβλεπα σκυλιά και έκανα στροφή 90, ίσως και 180 μοιρών.
Έβλεπα σκυλιά και μ’ έπιαναν οι φόβοι και οι τρόμοι.
Τα ‘βλεπα και τρέμανε κυριολεκτικά τα πόδια μου!

Μήπως λίγες ήταν οι φορές που σκυλιά έχουν ορμήσει επάνω μου;
Και ξένα αλλά και δικά μας ακόμα!
Άλλοτε επειδή πεινούσαν και μ’ έβλεπαν σαν τέλειο μεζέ κι άλλοτε επειδή μη γνωρίζοντάς με φοβόντουσαν τις περιουσίες τους.
Άπειρες φορές ήμασταν «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη!»

Αλλά μιλάμε για μαντρόσκυλα.
Για μαντράχαλους σκύλους που η δουλειά τους ήταν να υπηρετούν τον αφέντη τους και τις περιουσίες του από λύκους!
Αλλά που ενίοτε γούσταραν να ριχτούν και σε κανέναν άνθρωπο!

Ενώ τώρα πρόκειται για μια χαριτωμένη, λεπτεπίλεπτη και λεπτοκαμωμένη, μια πολιτισμένη κυρία από «σαλόνι», μια Chihuahua και όχι για αγροίκα τσοπανόσκυλα τα οποία μου αφήσανε τραύματα στο Καλοχώρι Σερρών... σαν να μην έφταναν τα άλλα!

Η λιβανικής καταγωγής φίλη μου, η Mimo, που σήμερα πετά για Ταϊλάνδη, μου είχε ρωτήσει πρωτύτερα αν θέλω να φροντίζω την κυρία Chihuahua της αλλά εγώ αρνήθηκα.
Και μετά από μια εβδομάδα μετάνιωσα. Ήταν, όμως, αργά.

Είχε ήδη αποφασιστεί μια άλλη να είναι η κηδεμόνας της Dashas για 14 μέρες που θα λείπει η Mimo.

Τι το ‘θελα και το είπα το όχι;
Αργότερα ήρθε ο έρωτάς μου για τούτο το ζωάκι διότι αν ήμουν ερωτευμένη από την αρχή αυτή τη στιγμή θα την είχα κοντά μου για να την απολαμβάνω σε κάθε της βήμα, σε κάθε της κίνηση και βλέμμα... και τι βλέμμα!!!

Δεν είναι κρίμα;

ΠΑΛΙ ΜΕ ΣΥΓΧΥΣΑΝ ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΤΗΣ ΣΟΥΗΔΙΑΣ

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.


Με σύγχυσαν πάλι, χριστουγεννιάτικα κιόλας, αυτοί οι ομογενείς μας.
Πριν μερικά χρόνια τα ΜΜΕ έκαναν διαγωνισμό να γράφουν για τους Έλληνες με εταιρίες καθαρισμού που ύπουλα και με ψευδοτιμολόγια απαλλάσσονταν από την εφορία.
Ήταν το σκάνδαλο τόσο μεγάλο που απέφευγα να μιλώ για την ταυτότητά μου!

Μερικά χρόνια αργότερα απασχολήσαμε και πάλι τα ΜΜΕ της Σουηδίας.
Οι ελληνικές Αρχές, αυτή τη φορά, και τα σκάνδαλα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων και Κοινοτήτων της Σουηδίας (Ο.Ε.Σ.Κ.) που καταχράστηκαν μεγάλα κεφάλαια δηλώνοντας δραστηριότητες τις οποίες ποτέ δεν έχουν πραγματοποιήσει.
Ούτε καν δρομολογήσει!
Και για πολλά άλλα κουλουβάχατα που είχαν κάνει...

«Έλα, βρε, Συμέλα να μας βοηθήσεις...να μας βάλεις σε μια τάξη» με παρακάλαγαν τότε κάποιοι σοβαροί και αξιοπρεπείς Έλληνες.
«Με ανθρώπους που δημιουργούν τέτοιου είδους σκάνδαλα έχω δυσκολίες να συνεργαστώ εγώ» έλεγα για να αποφύγω! Λυπάμαι που αποφεύγω αλλά...

Και ήρθε τώρα ένας κοπρίτης, ένα τσογλανάκι των 29 ετών, ένας άγνωστος για μένα Δημήτρης Σταυρόπουλος, να μας κάνει άλλο ένα ρεζίλι!
Και πως;
Με το να συλλέγει κεφάλαια για «ιερούς» και «καλούς» σκοπούς, πχ. να χρηματοδοτεί έρευνες για καρκίνο και διαβήτη και να βοηθά οικονομικά αδύναμους καρκινοπαθείς ή διαβητικούς!
Και αντί για τέτοια παει και αγοράζει για πάρτη του περιουσίες και παλάτια σαν αυτά που έγραφα πρόσφατα!

Στην ιστοσελίδα του Hjälpfonden αν μπεις βλέπεις μια σοβαρή δραστηριότητα, όπου, μάλιστα, λεει ότι τουλάχιστον το 75% από τις συλλογές χρημάτων πηγαίνουν σε φιλανθρωπικό σκοπό! Μα σύμφωνα με την εφημερίδα Svenska Dagbladet μόνο το 1 από τα 25 εκατομμύρια κορόνες πήγαν εκεί που έπρεπε να πανε!!

Συγκεκριμένα τηλεφωνούν από ένα callcenter και «αρμέγουν» λεφτά από τον κόσμο για τους σοβαρούς και «φιλανθρωπικούς» του σκοπούς!
Και γεροντάκια, που ίσα-ίσα τα βγάζουν με την συνταξιούλα τους, τα «αρμέγουν» και αυτά για τα δικά του παλάτια!

Ε, όχι πια!
Νισάφι βρε αθεόφοβε και άπληστε άνθρωπε!

Ο BILL GATES ΘΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.

Θα μας έρθει πάλι ο Bill Gates, με την γυναίκα του Melinda, αυτή τη φορά για να απονεμηθεί το Doktorshatt (PhD - Philosofy Doktor)
Και να βραβευτούν για το Ίδρυμά τους που, χρηματοδοτώντας Έρευνες και Projekt, συνεισφέρει ώστε να αναβαθμιστεί το σύστημα Υγείας και Ασθενείας σε φτωχές χώρες!

Στις 23 Ιανουαρίου θα γίνει η τελετή σύμφωνα με την δημοσιογραφική πρόσκληση από το Karolinska Institutet που κατέφθασε χθες με mail.

Την περασμένη φορά που ήρθε ο τύπος εδώ, κατά το 1998, δούλευα σερβιτόρα στο Berns Salonger. Σ’ ένα μεγαθήριο που μοιάζει με μεγαλοπρεπές μουσείο αλλά που μεταξύ άλλων λειτουργεί και σαν εστιατόριο υψίστης κατηγορίας.
Σε μια από τις πολλές αίθουσες, εκεί, είχε κάνει αυτός την παρουσίασή του τότε.

Έβλεπα συναδέλφους μου να προσπαθούν να γλιστρήσουν όσο πιο κοντά του γινόταν για να πάρουν μια γεύση από τον ΤΡΑΝΟ GATES.

Μα εγώ δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε.
Τι είναι Gates, βρε παιδιά, ποιος είναι ο Gates... κάτι σαν «σε ποιο μαγαζί, βρε παιδιά, τραγουδάει ο Παπαδιαμάντης...» ήμουν!
1-2 μήνες αργότερα ξεκίνησα να μαθαίνω να κάνω chat γράφοντας στο πληκτρολόγιο με "ταχύτητα χελώνας", δυο μήνες πιο μετά είχα στο σπίτι μου δικό μου υπολογιστή και ένα χρόνο αργότερα είχα δική μου ιστοσελίδα www.simela.com, με την εταιρία μου Simelas Kök = Η Κουζίνα της Συμέλας - ένα κονσέπτ όπου οι πελάτες έκαναν την παραγγελία τους από το Internet χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες.... του Bill Gates!

Τώρα, ο καιρός έχει τα γυρίσματά του ή ο άνθρωπος με την θέλησή του να μαθαίνει πράγματα που σαν παραμύθια ακούγονται;

ΤΟ ΚΑΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΟ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ;

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.

Αποφάσισα φέτος να μη στείλω χριστουγεννιάτικες κάρτες.
Εκατό ηλεκτρονικές κάρτες είχα στείλει πρόπερσι, σε έλληνες μόνο.
Και πόσες σε σουηδούς και άλλους;
Τα Χριστούγεννα του 1988, που έμενα στην Αμερική, είχα μετρήσει 104 κάρτες – παραδοσιακές, χάρτινες κάρτες.
Τότε δεν υπήρχαν mail και ηλεκτρονικές κάρτες.

Ε, πια! Φτάνει!
Μα και τι να γράψεις κάθε χρόνο διότι τα «χρόνια πολλά» και τα «καλές γιορτές» εγώ δεν τα έγραφα ποτέ!
Οτιδήποτε υπερ- μεταχειρισμένο και υπερ- χρησιμοποιημένο εγώ δεν το μπορώ...

Και, εδώ που τα λεμε, τι εννοούμε με το ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ;
Πόσα είναι τα ΠΟΛΛΑ και πόσα τα ΛΙΓΑ;
Και από πού κι ως πού οι ευχές μας για ΠΟΛΛΑ θα πιάσουν;
Από εμάς εξαρτάται;

Ας λέγαμε, τουλάχιστον, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!
Το ΚΑΛΑ όσο να ‘ναι κάπως εξαρτάται και από εμάς - Το ΠΟΛΛΑ πού κολλάει;

Συμφωνίες με τον ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ δεν γίνονται όση καλή διάθεση κι αν έχουμε και όση μαγκιά κι αν διαθέτουμε.
Είναι ο μόνος που ούτε από μαγκιές καταλαβαίνει ούτε από «φακελάκια»

Κι έτσι τέρμα και αυτό το έθιμο - σαν να μην σκεφτόμαστε τους ανθρώπους μας σε άλλες εποχές και τους σκεφτόμαστε μόνο τα Χριστούγεννα!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΟΡΙΣΤΕ ΝΑ ΦΑΜΕ....

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.

Πέρασε καιρός που σας υποσχέθηκα να γράψω για το Julbord – το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι των Σουηδών.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα... μη τρέξουν τα σάλια σας μόνο!

1) Το πρώτο και απαραίτητο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι είναι η Julskinka (φωτο 1)
Χοιρινό μπούτι που το βράζουν και πριν το σερβίρουν το πασαλείβουν με αυγό, μουστάρδα και τριμμένο ψωμί και το ψήνουν στον φούρνο μέχρι να πάρει χρώμα... άλλοι το ψήνουν κατευθείαν στον φούρνο αλλά οι περισσότεροι το αγοράζουν έτοιμο, βρασμένο, και το βάζουν μόνο στον φούρνο για 15 λεπτά μέχρι να πάρει το απαραίτητο χρώμα. Σερβίρεται απαραίτητα με διάφορες μουστάρδες.

Επειδή η skinka τρώγεται και κρύα αυτό που περισσεύει, διότι πάντα περισσεύει, το βάζουν σε φέτες πάνω στα σάντουιτς, στα γνωστά smörgåsar!

2) Το επόμενο απαραίτητο στο τραπέζι είναι ο σολομός σε διάφορες μορφές – παστός (φωτο 2), βραστός (στην φωτο 3 με πολύ σάλτσα και γαρίδες), καπνιστός (φωτο 4) και σερβιρισμένος με ειδικές μουστάρδες .


3) Ένα είδος σαρδέλας, το sill, σε πολλές και διάφορες μορφές (φωτο 5) είναι επίσης απαραίτητο.
Πάντα την παστώνουν και πάντα βάζουν λίγη ζάχαρη και συνήθως μέσα σε διάφορες σάλτσες - καμία σχέση με τα δικά μας παστά.

Βλέπετε οι σουηδοί είναι και πόντιοι ;-) παντού χρησιμοποιούν τα μαύρα (πράσινα) λάχανα και τα τρωνε κιόλας!

Το χαριτωμένο σπιτάκι είναι φτιαγμένο από ειδικά χριστουγεννιάτικα μπισκότα, τα λεγόμενα pepparkakor.

Βέβαια, είναι κομμάτι αδύνατον να σας δείξω και τα υπόλοιπα παρασκευάσματα που στολίζουν το σουηδικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι αλλά αυτά, τα συγκεκριμένα, είναι τα άκρως απαραίτητα.

Τις δε φωτογραφίες δεν θυμάμαι πού τις βρήκα....ας με συγχωρέσουν!

ΤΟΥ SADDAM Η ΤΟΥ ΩΝΑΣΗ;

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια για καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας

Αν και βρίσκομαι σε «αποτοξίνωση από την ενδελεχή ενημέρωση», όπως το λεει και φίλος αναγνώστης, κάποια πράγματα δεν καταφέρνουν να γλιστρήσουν από την προσοχή μου.

Όπως πχ. αυτό με του Saddam Hussein το yacht, το λεγόμενο "Ocean Breeze" που είναι, λεει, για πούλημα.
Η τιμή; 224 εκατομμύρια κορόνες Σουηδίας - γύρω στα 23 εκατομμύρια ευρώ!
Τζάμπα πράμα!
Αν σας ενδιαφέρει επικοινωνήστε με τον μεσίτη Βurgess.

Το yacht που έχει κατασκευαστεί, κατά παραγγελία, από Δανούς και που πρώτα έχει περάσει από τον βασιλιά της Ιορδανίας, εκτός από το απαραίτητο jacuzzi, από «χρυσαφένιες» λεπτομέρειες στην εσωτερική διαρρύθμιση κλπ., διαθέτει και ένα καταφύγιο απ’ όπου, ο Μέγας, σκόπευε να δραπετεύσει σε περίπτωση κινδύνου.


Αναρωτιέμαι αν του Ωνάση η «Χριστίνα» πουλιέται!
Και πόσο!

ΤΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΗΔΗ ΟΙ ΣΟΥΗΔΟΙ ....

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια για καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας

Οι σουηδοί μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων, τότε γιορτάζουν τα Χριστούγεννα αυτοί, έχουν ήδη βαρεθεί το χριστουγεννιάτικο φαγητό.
Ο λόγος είναι ότι ήδη από τον Οκτώβριο βλέπεις διαφημίσεις γι αυτό το περίφημό τους Julbord = Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σε διάφορα μαγαζιά φαγάδικα.

Η κάθε εταιρία κερνά το προσωπικό του σε τέτοιο τραπέζι, το ίδιο κάνουν και η κάθε Οργάνωση, Ένωση, Σύλλογος, Σωματείο, Ίδρυμα κοκ., για τα μέλη τους, επομένως ο καθένας έχει ήδη φαει πάνω από μια φορά και μέχρι την παραμονή τα έχουν ήδη βαρεθεί!
Τι να φανε την παραμονή; Πάλι τα ίδια;

Αλλά εκείνο το στρώσιμο του τραπεζιού, με τον τρόπο που το κάνουν, εκείνες οι λεπτομέρειες και η φινέτσα, εκείνη η ατμόσφαιρα, εκείνα είναι που σου εμπνέουν, εκείνα σε φέρνουν στο πνεύμα των Χριστουγέννων.

Όταν τα είδα για πρώτη φορά τρελάθηκα από την ομορφιά και την τελειότητα!
Κι εκείνο το στολισμένο δέντρο, κάπου εκεί στο σαλόνι, επιδείνωνε την τρέλα μου!
Τι να πω και για τα πάμπολλα τυλιγμένα δώρα από κάτω.

Κι εκείνη η τελετή μοιράζοντας τα δώρα διαβάζοντας και έναν στοίχο που πάντα ήταν γραμμένο πάνω στο δώρο...
Από το χωριό και την φτώχια, εγώ, ήρθα ξαφνικά στην πληθώρα και στην πολυτέλεια, τι να λεμε τώρα!!!

Και το πιο τρελό ήταν που εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων, το 1977 ήταν θαρρώ, φώναξαν και το όνομά μου αν και η επίσκεψή μου, σ’ εκείνο το σπίτι, ήταν έκτακτη και όχι προγραμματισμένη!
”GOD JUL SIMELA = ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΥΜΕΛΑ” φώναξε αυτός που μοίραζε τα δώρα...
ΩΠΑ! Ένα δώρο και για μένα - νέα εγώ, τότε, στη Σουηδία ούτε που μιλούσα τα σουηδικά καλά – καλά!!!

Από τότε κι εγώ με τον ίδιο τρόπο γιόρταζα τα Χριστούγεννα μέχρι περίπου πριν δεκαετίας, τότε που άλλαξαν πολλά δεδομένα στη ζωή μου...

SANTA LUCIA ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια για καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας

Και το έθιμο των καθολικών, η LUCIA, συνεχίζεται κάθε 13 του Δεκέμβρη ξεκινώντας με μεγαλοπρέπεια τις πομπώδεις τελετές πρωί – πρωί για να τις συνεχίσουν μέχρι το βράδυ.

Η πομπή αποτελείται από μια ομάδα νέων ντυμένοι στα κατάλευκα μακριά φορέματα αλλά με την LUCIA μπροστά που επίσης είναι ντυμένη με κατάλευκο μακρύ φόρεμα και με μια κόκκινη ζώνη στη μέση.
Αυτή, όμως, κουβαλά στο κεφάλι της και μια κορόνα πάνω στην οποία υπάρχουν αναμμένες λαμπάδες!
(Κατά καιρούς έχουν συμβεί και κάποια... παρατράγουδα όπου τα μαλλιά των κοριτσιών έχουν πάρει φωτιά και είχαμε καυτά γεγονότα)

Και όλη η ομάδα να ψέλνει και να τραγουδά τους χριστουγεννιάτικους ύμνους με τους οποίους θέλεις δε θέλεις μπαίνεις στο κλίμα των εορτών.

Η νύχτα αυτή, της 13 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με το παλιό ημερολόγιο ήταν η μακρύτερη νύχτα του χρόνου.
Σύμφωνα δε με το νέο ημερολόγιο η μεγαλύτερη νύχτα πέφτει την νύχτα μεταξύ 21 και 22 Δεκεμβρίου.

Εμείς, όπως είπα και στο προηγούμενό μου ποστ, γιορτάσαμε την εορτή αυτή ήδη από χθες το βράδυ.

Στην φωτογραφία 1 είμαι μέσα στην αίθουσα των Ξένων Ανταποκριτών της Σουηδίας που συστεγάζεται με το Υπουργείο Εξωτερικών, όπου κάθε χρόνο γίνεται η τελετή της LUCIA.

Στην φωτογραφία 2 η ομάδα των νέων, με την LUCIA μπροστά, αποχωρούν από την αίθουσα αμέσως μόλις μας έχουν τραγουδήσει.

Και στην φωτογραφία 3 μια μικρούλα LUCIA που πρωτύτερα είχε γιορτάσει στο σχολείο της αλλά που ακόμα δεν ήθελε να βγάλει την κορόνα από το κεφαλάκι της.

... κι εγώ, πίνoντας το ειδικό (ζεστό) κρασί, το glögg, να συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν τα κουλουράκια τους, τα lussekatter, έχουν μέσα σαφράν (κρόκο) από την Κοζάνη ή από καμιά Ιταλία πάλι...

ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Η ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ ΣΗΜΕΡΑ;

Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια για καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας

(Έχω υποσχεθεί στο προηγούμενό μου ποστ να γράψω για τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα φαγητά των σουηδών αλλά προκύπτουν άλλα....
Πολύ σύντομα, όμως, θα σας τα παρουσιάσω κι αυτά.)

Νωρίτερα, απόψε, έχουμε γιορτάσει την Santa Lucia στο Pressroom του Υπουργείου Εξωτερικών της Σουηδίας, στο κέντρο της Στοκχόλμης, εκεί όπου οι Ξένοι Ανταποκριτές της χώρας έχουμε την αίθουσά μας.

Εκτός από το χριστουγεννιάτικο «ντύσιμο» της νυχτερινής Στοκχόλμης εντυπωσιάστηκα και από τα χρώματα πάνω στις πέντε ψηλές πολυκατοικίες του Hötorget - Hötorgsskraporna, φεύγοντας από το Pressroom με τον συνάδελφό μου, Alex-Zsolt Hegedus - δημοσιογράφος από Ουγγαρία.

Και με την ευκαιρία μου διηγήθηκε για το νέο project του καλιτέχνη Erik Krikortz «Πώς αισθάνεται η Στοκχόλμη σήμερα» για το οποίο εγώ δεν είχα ιδέα.

Στην μια πλευρά αυτών των πολυκατοικιών, που είναι δεκαεννέα ορόφων και 72 μέτρων ύψους, μπορείς να δεις πώς αισθάνονται οι κάτοικοι της πόλης.

Αν, στην φωτογραφία 1, προσέξετε την πλευρά του ψηλότερου κτηρίου, που είναι το ένα από τα πέντε, φαίνεται ένας κιτρινοπράσινος φωτισμός που αυτό, σύμφωνα με την σκάλα φωτισμού, σημαίνει ότι οι κάτοικοι νοιώθουν μέτρια καλά.

Υπάρχουν πέντε σκάλες φωτισμού, όταν πχ, φωτίζουν κόκκινο οι άνθρωποι νοιώθουν πολύ χαρούμενοι.
«Κατά τις 25 του μήνα, όταν ο κόσμος μισθώνεται, τα κτήρια παίρνουν φωτιά», εξήγησε ο Alex!

Στην δε φωτογραφία 2 φαίνονται όλες οι πέντε πολυκατοικίες σε χρώμα βιολετί που αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος νοιώθει πολύ χάλια! Είναι πολύ λυπημένοι!

Πώς γίνεται αυτό;

Μπαίνει ο κόσμος σε μια σελίδα, δηλώνουν εκεί πώς αισθάνονται και αυτός ο πίνακας μεταφράζεται σε χρώματα τα οποία και φωτίζουν τα κτήρια... αν κατάλαβα καλά.
Καλό;
Εμένα, πάντως, αυτή η πρωτοτυπία μου άρεσε!

Ε ΡΕ ΚΑΙ ΝΑ ‘ΧΑΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ!!!

(Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια για καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε να δώσετε την ψήφο σας όπου θέλετε)

Ωραίο δεν είναι αυτό εδώ το παλάτι;
Αχ και να το είχα εγώ... θα ήσασταν καλεσμένοι μου για να σας φιλοξενήσω στην Σουηδία!

Όμως, δεν είναι... αλλά να έρθετε μπορείτε - μικρό το σπιτάκι μου αλλά μεγάλη η καρδιά... που λεμε!

Μόλις τώρα επέστρεψα από την βόλτα μου που σήμερα την έκανα με την γειτόνισσά μου, την Ann, και για να γυμναστούμε αλλά και για να αποχαιρετιστούμε επειδή θα μετακομίσει για σπουδές στο Lindköping, σε μια άλλη πόλη της Σουηδίας.

Περπατώντας και συζητώντας, λοιπόν, φτάσαμε σ’ αυτό εδώ το παλάτι που βρίσκεται δίπλα στο Mälaren κανάλι, στο Mälarhöjden, για όσους ξέρουν απο Στοκχόλμη!
Η δε καφετερία που υπάρχει εκεί μέσα λέγεται Lyran = Λύρα.

Κάναμε ένα διάλειμμα εκεί και, τι να φας τέτοιον καιρό σε μια καφετερία;
Το κουλουράκι, φυσικά, που λέγεται lussekatt και που είναι της εποχής - χριστουγεννιάτικο.
Συγκεκριμένα ξεκινάνε να το τρωνε περίπου 4 εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα.

Το κουλουράκι αυτό μεταξύ άλλων περιέχει σαφράν - αυτό το ακριβοπληρωμένο σε κίτρινο χρώμα μπαχαρικό που ξέρω ότι υπάρχει στα μέρη της Κοζάνης αλλά που οι Έλληνες ακόμα δεν αξιώθηκαν να το αξιοποιήσουν για να το εξάγουν κιόλας.
Διότι το μπαχαρικό αυτό δεν χρησιμοποιείται μόνο στην ζαχαροπλαστική, όλο και περισσότερο το χρησιμοποιούν στην μαγειρική και είναι, όπως είπα, πανάκριβο!

Καφέ και lussekatt εξηγήθηκα σήμερα, που λετε, έτσι για το έθιμο – για να νοιώσουμε το πλησίασμα των Χριστουγέννων.

Και μια και σιγά – σιγά μπαίνουμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων, και Χριστούγεννα για τους περισσότερους σημαίνει πολύ... μάσα, σκέφτηκα την επόμενη φορά να γράψω για τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα φαγητά των σουηδών!

Ελάτε να τα φαμε μαζί :-)

ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....ΤΟ LOOK ΑΛΛΑΖΕΙ

Με Μαρινέλλα και Νταλάρα, σήμερα, και με ρυθμούς ζεϊμπέκικο, τσιφτετέλι κλπ., συνεχίζω και το πάρτι μου και την καθαριότητα.

Εδώ που τα λέμε δεν είναι μόνο καθαριότητα αυτό που γίνεται εδώ, αλλά είναι η οριστική εγκατάσταση στο σπίτι στο οποίο έχω μετακομίσει ήδη από 16 Μαρτίου του 2007, 8 μέρες μετά την διάγνωση του καρκίνου (μαστού).
Αλλά ποιος άνοιγε κιβώτια και τέτοια τότε!!!

Την βιβλιοθήκη, πχ, τώρα την συναρμολόγησα, τα βιβλία, τις φωτογραφίες κλπ., τώρα τις έχω βγάλει από τα κιβώτια, επομένως πέφτει πολύ δουλειά....
Αλλά με Μαρινέλα και Νταλάρα και με «... η αγάπη που μας έδεσε πόνο δεν θα γνωρίσει, ήμαστε δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση.... ήταν μια σπίθα στη αρχή και μιας βροχής ψιχάλα κι έγιν’ η σπίθα πυρκαγιά και πέλαγος η στάλα...» ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑ!!!!

Με την ευκαιρία του κεφιού σκέφτηκα να κάνω κι αυτό που τελευταία μου λεει η Μαρία α., η φίλη και συγγενής μου - ΑΜΑΖΟΝΑ κι αυτή:
«Δείξε στο κοινό σου" έτσι ακριβώς το λεει, κιόλας "το μαλλάκι σου... ΩΡΕ ΜΑΛΛΑΡΑΑΑΑ» φωνάζει κάπου – κάπου, το Μαράκι, για να με ενθαρρύνει!
Νάτο, λοιπόν, το μαλλί μου, όπως έχει σήμερα (φωτογραφία)

Θα αποφάσιζα εγώ ποτέ να κόψω το μαλλί μου σε τέτοιο στυλ;
Ασφαλώς ΟΧΙ!!
Να, όμως, που έτσι το γουστάρω πολύ και λεω στο εξής κάπως έτσι να το έχω!
Κι άλλο θετικό, λοιπόν, που μ’ έχει φέρει ο καρκίνος - ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥ LOOK!!!

(Περισσότερα θετικά θα διαβάσετε εδώ)

Επομένως δεν υπάρχει κακό που δεν φέρνει μαζί του και κάποιο καλό!

Αλλά ούτε και υπάρχει καλό που δεν φέρνει μαζί του κάποιο κακό οπότε από εμάς εξαρτάται αν θέλουμε να βλέπουμε τα θετικά ή τα αρνητικά για να ζήσουμε την ζωή που μας απομένει ανάλογα.

ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙ - ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ – ΣΥΡΤΟ – ΠΟΝΤΙΑΚΟ...

Να φταιει το καινούργιο στερεοφωνικό που κουβάλησα σπίτι μου χθες βράδυ και σήμερα είμαι στα χάι μου, που λενε;

Είναι γεγονός ότι την συλλογή των CD και των αρκετών κασετών, που έχω σπίτι μου, είχα καιρό να την ακούσω – είχαν χαλάσει και το στερεοφωνικό και το DVD-player στο laptop και με τον καρκίνο (μαστού) είχα παρατήσει και την μουσική, που τόσο την αγαπώ και που τόσο με εκφράζει.

Και σήμερα παίζει από το πρωί το στερεοφωνικό με διάφορα κομμάτια και δώστου, εγώ, στον χορό.
Από ζεϊμπέκικο, τσιφτετέλι και από τσιφτετέλι, συρτό και μετά καπάκι το ποντιακό, και παει λέγοντας...

Και, θαρρείς και ζευγαράκι πανε αυτά τα δυο, τουλάχιστον για τις γυναίκες - μουσική και καθαριότητα, ξεσήκωσα όλο το σπίτι!
Γιατί σήμερα η «μετακόμιση» κι όχι άλλη μέρα;
Γιατί αλλάζω και απαλλάζω τα τραπέζια - μια το τραπέζι της κουζίνας κάνω γραφείο και το γραφείο τραπέζι κουζίνας, και μια αντίστροφα πάλι - ούτως ή άλλως στο τραπέζι του σαλονιού, πλέον, γράφω τι το θέλω το γραφείο αλλά να.... και ενδιάμεσα χορό!
Να ‘στε καλά βρε Χαρούλα, Πάριε, Βιτάλη...

Θα ψάξω τώρα ν’ ακούσω κι εκείνη την κασέτα με τους Χαίνηδες, γι αυτήν που έγραψα κι εδώ, εκείνη που προσπαθούσε να με παρηγορήσει τότε που ήμουν απαρηγόρητη, τότε που ήταν αφάνταστη η ανάγκη μου για παρηγοριά, για κατανόηση, για αγάπη...κλπ., κλπ., κλπ...

Άιντε Λίτσα Διαμάντη «...έλα μαζί μου μόνο μια νύχτα και μη σκεφτείς τον ψεύτη τον ντουνιά... ρίχτα όλα τα τσιφτετέλια ρίχτα και τον παράδεισό σου στην φωτιά...»
άιντεεεε τα τσιφτετέλιαααα!!!!

Χορέψτε παιδιά, ρίχτε τα έξω, χορέψτε, γελάστε, γλεντήστε... ούτε μικρή είναι η ζωή ούτε μεγάλη, είναι απλά αυτή που είναι αλλά, να πάρει η ευχή, στο χέρι μας είναι να την κάνουμε εύκολη και ευχάριστη!!!!

ΝΤΟΥΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΙΝΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ!

Μπορεί, τώρα που ήμουν ένα μήνα στην Ελλάδα, να μη βγήκα πουθενά, ούτε καν για φλερτ – βρε, πώς άλλαξαν οι καιροί - αλλά στους Χαίνηδες έπρεπε να παω όσες πληροφορίες για διασκέδαση κι αν είχε στο Αθηνόραμα!

Και πήγα!
Εγώ, μια ξαδέλφη και φίλη, επίσης Συμέλα, με την κορούλα της Μαργαρίτα, ντυθήκαμε και στολιστήκαμε, οι τρεις χάριτες, και τολμήσαμε να αψηφήσουμε την τσιγαρίλα και την καπνίλα στην αίθουσα Κύτταρο στην Αχαρνών.

Όχι μόνο εμείς οι τρεις αλλά όλη η αίθουσα κάπνιζε, δεν χρειάζεται, άλλωστε, να το λεω αυτό, ξέρετε πώς είναι στην Ελλάδα, κι έγινε το Κύτταρο ένας τεκές.... κι ας έλεγε η παρέα ότι ο εξαερισμός τους ήταν τέλειος!

Βέβαια με τον Καραγκιόζη να καυτηριάζει επίκαιρα θέματα και με την μουσική των Χαίνηδων, με την οποία συνδέομαι και από παλιά, ποιος σκεφτόταν την μπόχα και την τσιγαρίλα...
Και σαν να μην έφτανε αυτό κατέβηκα μετά να τους δω και από κοντά.

Η μικρούλα Μαργαρίτα είχε νυστάξει και με την μανούλα της είχαν φύγει νωρίς μα εγώ εκεί!Περίμενα μέχρι το τέλος!
Ήθελα να τους δω.
Ήθελα να τους πω τι σημαίνει για μένα η μουσική τους!
Να τους πω τι είναι αυτό που με δένει μ’ αυτήν!

Και τρώγοντας άλλη μια, ακόμα πιο γερή, δόση καπνίλας, εκεί κάτω, είπα στον ψηλό και όμορφο, στον Δημήτρη Αποστολάκη, ότι το έτος 2000 τότε που περνούσα την κρισ-άρα μου για παρηγοριά άκουγα την μουσική τους.

Με Χαίνηδες και με την μουσική που παίζανε τότε – μου φάνηκε τώρα πως την έχουν αλλάξει λιγάκι, με Ελένη Καραίνδρου και με Fairoyz πέρασα τότε μια περίοδο γεμάτη φοβίες και άγχος, γεμάτη αμφιβολίες για την ζωή που έως τότε έκανα.
Τότε που έκανα το τεράστιο αλλά επίπονο άλμα για να περάσω από την άλλη πλευρά, να κάνω την αναγέννησή μου, να ξεκινήσω από την αρχή μια νέα και για μένα τελείως άγνωστη έως τότε ζωή!

Του τα έλεγα του ψηλού, δεν ξέρω αν με καταλάβαινε... τι τον ένοιαζαν, άλλωστε, οι αναγεννήσεις, οι νέες ζωές, οι νέες καριέρες και τα... παραμύθια μιας άγνωστης;

Κι έφτασα σπίτι κατά τις 04.30! απίστευτο για μένα!
«Σαν να μπήκε μια βόμβα με καπνό όταν ήρθες...» έκανε την παρατήρησή της η φίλη μου, η Βέρα, το πρωί.
Ασφαλώς και δεν είχε ακολουθήσει αυτή – ποτέ δεν παει σε τέτοιες διασκεδάσεις.
Σε θερινές εκδηλώσεις μόνο πηγαίνει.

Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι μετά από μια τέτοια βραδιά αλλά εγώ πρώτα μπήκα στην μπανιέρα να καθαρίσω τα πάντα από πάνω μου και μετά μπήκα στο κρεβάτι...