Στην περίπτωσή μας ένας Τούρκος και μια Eλληνίδα!
Χθες ήμουν σε μια βάφτιση που έγινε στην ελληνική εκκλησία της Στοκχόλμης.
Πριν 28 περίπου χρόνια, στην ίδια εκκλησία, εγώ είχα βαφτίσει την μάννα της μπέμπας που βαφτίστηκε χθες και ένοιωθα σαν μια γιαγιονουνά!
Η Joanna, έτσι βάφτισε την μπέμπα η όμορφη νουνά Αλέκα, όπως καταλάβατε γεννήθηκε από μάνα ελληνίδα, την Κική, αλλά από πατέρα Τούρκο, τον Zafer.
Τα παιδιά γεννημένα και μεγαλωμένα στην Σουηδία τι τους ενδιέφερε η ιστορία και το περιεχόμενό της (για το οποίο γίνεται και ο καυγάς σήμερα), τι τους ένοιαζαν οι σφαγές και οι βιασμοί μεταξύ αυτών των λαών πριν πολλά – πολλά χρόνια.
Σφάχτηκε ή βιάστηκε κανένας γνωστός ή συγγενής τους; Ασφαλώς όχι!
Όσο για κάποιους προγόνους, που προφανώς υπήρξαν θύματα, τι να κάνουμε..... το τότε είναι τότε και το τώρα, τώρα!
Σήμερα ζούμε το σήμερα και, ασφαλώς, πρέπει να σκεφτούμε και για το αύριο επομένως το τότε δεν πρέπει να μας εμποδίσει στην σημερινή μας εξέλιξη!
Μέχρι πότε, δηλαδή, θα μας κυνηγά αυτή η ιστορία και θα μας φορτώνει με ενοχές επειδή έτυχε να γουστάρουμε κάποιους τούρκους. Διότι, ναι, θα την πω και αυτήν την αλήθεια: υπάρχουν τούρκοι που οι έλληνες μπροστά τους δεν φτουράν.
Κι έτσι πριν 9-10 χρόνια βρεθήκανε τα νέα αυτά παιδιά, γουστάρανε, ερωτευτήκανε και κάποτε παντρευτήκανε! Και μετά ήρθε η μπέμπα!
Έτσι, δηλαδή, όπως αρχίζουν όλα τα παραμύθια με την διαφορά ότι εδώ οι προκαταλήψεις και οι επιρροές από την Ιστορία υπήρξαν αφορμή να γίνουν οι προσπάθειες για τον χωρισμό τους!
Θα μου πεις, σε άλλα παρόμοια παραμύθια δεν έχουμε παρόμοιες προσπάθειες για χωρισμό; Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα, κυρίως όταν ανακατεύονται οι συμπεθέρες... ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!!!
Βέβαια οι προσπάθειες για χωρισμό, εκεί, δεν έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο μεν είναι τούρκος και η δε ελληνίδα, ωστόσο οι φασαρίες και οι ίντριγκες δεν απουσιάζουν!
Εγώ χάρηκα όταν στην εκκλησία μας είδα την τουρκική οικογένεια Kilic, χάρηκα που η μπέμπα βαφτίστηκε με το ελληνικό όνομα, Ιωάννα, (του παππού της Ιωάννη) χάρηκα που μετά σερβιρίστηκαν και ελληνικά φαγητά... χάρηκα που η μικρή Ιωάννα κατάφερε να μαζέψει τούρκους και έλληνες για να τους κάνει μια ευχάριστη παρέα!
Κι ας είναι ελαφρύ το χώμα των προγόνων μας!
Οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, που συνηθίζει να λεει και ένας αδελφός μου (το νούμερο 2) ο Πολυχρόνης!
Να μας ζήσει η μικρή Ιωάννα!!!
