Τι κάνουμε λοιπόν;
Βγάζουμε μόνο τον όγκο ή όλο το βυζί;
Ο γιατρός περίμενε την απάντησή μου σαν να επρόκειτο να αποφασίσω για την αγορά ενός παλτού.
Ζωγράφισε εκεί δυο βυζιά, έβαλε και κάτω από την ρόγα του δεξιού βυζιού έναν στρογγυλό και αιμοβόρο καρκίνο και είπε ότι αν βγάλουμε μόνο αυτό, το «καρύδι» των 2,5 εκατοστών, θα βγει το ένα τέταρτο του βυζιού, σαν να μιλούσε για τούρτα, ο κερατάς.
Είπε μάλιστα ότι σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται μια άσχημη τομή, θαρρείς και τις ομορφιές ενός βυζιού σκεφτόμουν εγώ εκείνη την ώρα...
Εγώ που μάλλον είχα προλάβει να αντιληφθώ ότι όντως επρόκειτο για κάποιο μεγάλο κακό και θέλοντας να διαψεύσω την πικρή αλήθεια, είχα κολλήσει στην σκέψη να παω και σ’ έναν άλλον γιατρό, να πάρω μια second opinion.
Να πάρω απ' αυτούς τις ακτίνες και τις βιοψίες μου και να ψάξω κι έναν δεύτερο γιατρό...
Μου ‘ρθε τώρα το μικρό αυτό γιατρουδάκι, που το στόμα του ακόμα γάλα μυρίζει, που δεν ξέρει καν τι του γίνεται, και μου λεει τώρα χαζομάρες, σκεφτόμουν θυμωμένη.
Θυμωμένη, βέβαια, απ’ τον ομορφούλη τον γιατρό, εκείνη την ώρα, μα στην πραγματικότητα από τον ηλίθιο τον καρκίνο μου...
Η δε Ulla, σαν ουδέτερη και υποτίθεται σαν πιο ψύχραιμη, σοκαρίστηκε τόσο που φυσώντας και ξεφυσώντας χτυπούσε ολοένα τα χέρια της και αντί να με στηρίξει με θόλωσε ακόμα πιο πολύ.
Μα ήταν και αυτή προετοιμασμένη για μια μικρο-επεμβασούλα για να παμε μετά στα σπίτια μας.
Δεν πέρασε καν η πρώτη μέρα και η απόφασή μου είχε παρθεί.