Κατά τ’ άλλα είμαι καλά...

Για εσάς που ανησυχείτε είμαι καλά.
Όσο καλά θα μπορούσε να είναι μια γυναίκα των 53, που μόλις της αφαίρεσαν τον έναν μαστό λόγω καρκίνου, που σε λίγο ξεκινά μια αγωγή με δυνατές χημειοθεραπείες, που ακόμα δεν έχει αντιληφθεί την κατάστασή της κλπ...κλπ...κλπ! Είναι, όμως, καλά!
Απλά υπήρξε κάποιο πρόβλημα στο Internet μου γι αυτό δεν μπορούσα να γράψω στο blog...

Επιθετικός μου βγήκε ο καρκίνος, που λετε!
Έτσι είπε ο χειρούργος όταν πήγα εκεί, δέκα μέρες μετά την εγχείρηση, για να ακούσω τα αποτελέσματα από τα μολυσμένα κομμάτια του κορμιού μου.
Αλλά εγώ, όπως είπα και στο προηγούμενο post, δεν άκουγα τι έλεγε και αργότερα που ξαναρώτησα μου το επιβεβαίωσε.

«Ήταν επιθετικός, τώρα δεν υπάρχει», λεει ο μικρός μου γιος για να με παρηγορήσει, μάλλον να παρηγορήσει τον εαυτό του, πιστεύοντας ότι με την εγχείρηση έφυγε ο βάναυσος εφιάλτης μου. Ο εφιάλτης όλων μας!
Και των γιων μου και της οικογένειας των 100 περίπου ατόμων...
Ότι τελείωσε. Ότι εξαφανίστηκε.
Ότι, έτσι και κάτι απομεινάρια του έχουν μείνει μέσα μου, θα καούν και αυτά με τα δυνατά δηλητήρια που σε κάνα - δυο εβδομάδες θα αρχίσουν να μπαίνουν στο κορμί μου.

Κατά τα άλλα είμαι καλά και θα σας γράψω περισσότερα, όχι απαραίτητα μόνο για τα αρνητικά του καρκίνου αλλά και για χαριτωμένα παρατράγουδά του... διότι υπάρχουν και αυτά!
Ουδέν κακόν άνευ καλού.
Αλλά και ουδέν καλόν άνευ κακού!