Κάνα δυο μήνες τώρα ήμουν δίχως ραδιόφωνο....
Είχε πάθει βλάβη η κάρτα ήχου, στο laptop μου, με αποτέλεσμα να μην έχω την πολυτέλεια να ακούσω ούτε ραδιόφωνο από την Ελλάδα.
Και, άντε, τις ειδήσεις τις διαβάζουμε στο Internet... από μουσική όμως;
Είναι η ζωή μου, εμένα, η μουσική!
Η οποιαδήποτε μουσική κι όχι μόνο η ποντιακή... διότι επειδή είμαι πόντια πίστεψαν πολλοί ότι μόνο την ποντιακή ακούω!
Ε όχι, δα!
Τόσος κόσμος, τόσα ακούσματα, τόσος μουσικός πλούτος, τόσες κουλτούρες...μη κολλάμε, βρε παιδιά, μόνο σε μια μουσική!
Το λεω αυτό επειδή γνωρίζω πόντιους, που μόνο την ποντιακή ακούν!
Και σαρακατσάνους μόνο τα σαρακατσάνικα να ακούν!
Τέλος πάντων... και πήγα, χθες, στον «γιατρό» του laptop και μου την έφτιαξε!
Την κάρτα του ήχου (αν λέγεται έτσι στα ελληνικά)
Και μόλις άνοιξα το laptop, σήμερα, μπήκα στο www.e-radio.gr και ψάχνοντας ειδικά για ελληνική μουσική, αφού τόσο μου ‘λειψε, μπήκα στο Radio Thessaloniki
Και τι ακούω;
Στ’ άστρα θα πω τον πόνο μου... αφού δεν μαρτυράνε!
Καλόόό... πολύ ωραίο κομμάτι, και η μουσική του και το μήνυμά του και η μελαγχολία του και όλα του...
Και κάπου εκεί στα «άστρα μη με μαλώνετε...» μου ‘ρθε η διάθεση να τραγουδήσω!
Δυνατά να τραγουδώ αλλά και να χορεύω!
Το ‘βαλα, λοιπόν, τέρμα το ραδιόφωνο (lapotop) και το ‘ριξα στο τραγούδι!
Και στον χορό!
Γιατί όχι;
Άντε μετά ένα άλλο χορευτικό τραγουδάκι κι άντε μετά το παράλο... και σε κάποια στιγμή ακούω ότι σήμερα είναι η Καθαρά Δευτέρα!
Αυτά, που λετε!
Με τις ασχολίες και με τα τρεχάματα χάνουμε καμιά φορά «τ’ αυγά και τα καλάθια» εμείς, στα ξένα!
(Στην φωτογραφία, σε μια σουηδική ταβέρνα, όπου μου ζήτησε η ορχήστρα να τους τραγουδήσω τι άλλο: τα παιδιά του Πειραιά, της Μελίνας Μερκούρη, φυσικά)
