Κάποτε, τότε που έτρεχα για τα κρασιά μας και για την έκδοση του βιβλίου μου, μου δώσανε στην Ελλάδα την εξής ευχή:ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΑΛΩΒΗΤΗ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΟΥ!
Μου άρεσε τόσο που την έχω κάνει κορνίζα!
Η κουβέντα, ωστόσο, ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, κάποιες φορές με οδήγησε σε δυσάρεστες καταστάσεις!
Διότι το να είσαι ένα βήμα μπροστά από τα γεγονότα για τους περισσότερους είναι ΟΚ αλλά να είσαι περισσότερα από ένα βήμα μπροστά από τα γεγονότα, όχι, δεν το αντιλαμβάνονται πολλοί.
Με άλλα λόγια, δεν είμαι πάντα περήφανη για το γεγονός ότι το μυαλό μου κατεβάζει πολλές ιδέες... και ιδού ένα παράδειγμα:
Κάποτε είχα σκεφτεί να γίνω πρέσβης των ελλήνων!
Ε, καλά ... παραμύθια της Χαλιμάς, λετε τώρα εσείς....
Ασφαλώς και δεν εννοούσα να γίνω πρέσβης με έδρα πχ. την Σουηδία ή την Ισπανία ή την Δανία!
Είχα φτιάξει ένα άλλο, ένα νέο είδος πρέσβη!
Πρόκειται για έναν Virtuell πρέσβη!
Πρέσβης των Ελλήνων στο Ιντερνετ!
Να ίδρυα, δηλαδή, μια Ελληνική Πρεσβεία στο Ιντερνετ!
Το ξέρω ότι γελάτε... το ίδιο συμβαίνει και στον χώρο των επιχειρήσεων και του εμπορίου όταν ακούμε νέες και άγνωστες ιδέες.
Οι ιδέες που στην αρχή προκαλούν γέλιο γίνονται αργότερα οι πιο καλές επιχειρήσεις...
Μία σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι τον καιρό εκείνο έκανα καθημερινά και αδιάκοπα chat. Κυκλοφορούσα στο ιντερνετ ατελείωτες ώρες και έπαιρνα ιδέες πού και πώς θα μπορούσε το concept αυτό να βοηθήσει ώστε οι έλληνες, ανά τον κόσμο, να είχαν κάποιο όφελος.
Αλλά και οι ξένοι εφόσον ο κύριος λόγος θα ήταν να γίνει ένα PR για την Ελλάδα σε αυτούς που περισσότερο βρίσκονται στο Ιντερνετ παρά στον πραγματικό κόσμο!
Και πιστέψτε με, αυτοί γίνονται όλο και πιο πολλοί!
Αφού και ο 70-άχρονος Πόλης, ο άντρας της εξαδέλφης μου Κλεώνας, έμαθε να μπαίνει και να διαβάζει το blog μου, φανταστείτε...
Μη μου πείτε, λοιπόν, ότι δεν ήταν καλή η ιδέα μου!!!
Σε ποιον, όμως, να μιλούσα και πώς να έβαζα το concept αυτό στο δικό του μυαλό όταν έβλεπα ότι οι σπουδαίοι και τρανοί Έλληνες ούτε καν υπολογιστές είχαν στα γραφεία τους;
Σήμερα ο σουηδός Olle Västberg (στην φωτογραφία) ο γενικός διευθυντής του σουηδικού εθνικού ινστιτούτου, που έχει εργαστεί και στην Νέα Υόρκη, επομένως έμαθε να αγαπά την χώρα του διαφορετικά, έχει ακριβώς την ιδέα αυτή υπό πραγματοποίηση!
(Πολύ σημαντική η προυπόθεση να έχεις ζήσει έξω διότι μόνο τότε νοιάζεσαι πραγματικά για την χώρα σου! Και την πονάς όταν βλέπεις άλλες να ακούγονται και να φαίνονται περισσότερο)
Τι λετε λοιπόν;
Ήμουν πολλά βήματα μπροστά από τα γεγονότα;
Οι έλληνες δεν χαμπαρίζουν από τέτοια;
Πώς να το εξηγήσω για να παρηγορηθώ και να μη θυμώσω που θα μπορούσαμε εμείς να ήμασταν οι πρωτοπόροι κι όχι ο Olle Västberg και η Σουηδία;
