Ναι, Συμέλα λέγεται κι αυτή και είναι και αυτή από το Καλοχώρι Σερρών!
Είχαμε σκεφτεί να ψήσουμε και να φαμε έξω, στην αυλή τους, και μετά να κόψει το μαλλί μου... αλλά δεν επρόκειτο για οποιοδήποτε κόψιμο, επρόκειτο για ξύρισμα!
Τα δυο προηγούμενα πρωινά βλέποντας μέρος του μαλλιού μου πάνω στο μαξιλάρι είχα τσατιστεί τόσο που αποφάσισα να το αποχωριστώ τελείως και να το ξυρίσω... αντί να το βλέπω στα μαξιλάρια, στα τραπέζια, στα πατώματα, ακόμα και μαγειρεύοντας στο φαγητό μου!
Το ‘πα και το ‘κανα, λοιπόν, και ανέβηκα στην Akalla, βόρεια της Στοκχόλμης, εκεί όπου πρόσφατα είχε εγκατασταθεί το ζεύγος Συμέλα – Ντίνος!
Ψήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, είπαμε, γελάσαμε και ήρθε η ώρα!
Το ξέρω ότι θα σας φανεί απίστευτο αλλά το ξύρισμα του μαλλιού εμένα μου έφερνε περισσότερη αγωνία απ’ ότι το «ξύρισμα» του μαστού μου δυο μήνες πρωτύτερα!
Βάζοντας η Συμέλα την καλλιτεχνία και την μαστοριά της πάνω μου ορκίζονταν ταυτόχρονα πως αν είχα πρόβλημα, στο να απόφασίσω να ξυριστώ, θα ξύριζε και αυτή το δικό της για καθαρή ηθική συμπαράσταση!
Αυτό θα πει να έχεις κομμώτρια... να θυσιάζεται και για πάρτι σου!
Αυτό που δεν ήξερα, και που η Συμέλα μου το είχε κρατήσει για έκπληξη, ήταν το ειδικό μπάνιο που μου είχε ετοιμάσει και που δεν ήταν όποιο και όποιο... Jacuzzi το λενε;
Και τις μπουρμπουλήθρες του είχε και τον ειδικό του φωτισμό είχε και την μουσικούλα του είχε και όλα αυτά τα απόλαυσα για αρκετή ώρα.
Τόση όση χρειάστηκε για να προλάβω να κάνω και μια άσκηση με την νοητική εικονοπλασία που μόλις τότε είχα διαβάσει στο βιβλίο του ζεύγους Simonton ”get well again = γίνε ξανά καλά”.
Στην εικονοπλασία μου, μέσα στο Jacuzzi, είδα Άγιους Γεώργηδες. Πολλούς τέτοιους να τρέχουν πάνω στα άλογά τους και με τα κοντάρια τους να σκοτώνουν το θηριό αλλά να συνεχίζουν μετά να τρέχουν και να φεύγουν!
Από πίσω έρχονταν μετά μια άλλη φάλαγγα, ναι, σαν φάλαγγες εμφανίζονταν οι Άγιοι με τα άλογά τους, και με το κοντάρι του ο καθένας σημάδευε στο θηριό να το σκοτώσει.
Αφού περάσανε 4 -5 - 6 φάλαγγες, πετώντας άλλοι βέλη κι άλλοι κοντάρια πάνω του το σκότωσαν, τελικά, το θηριό!
Και συνεχίζοντας τα άλογα να τρέχουν σέρνανε μαζί τους και το σκοτωμένο, πλέον, θηριό κι έτσι το βγάλανε έξω από το περιφραγμένο μέρος - Έξω από το κορμί μου!
Και εκεί μέσα στο συνωστισμό των αλόγων, των Αγίων και των φαλαγγών... εκεί που στην εικόνα έβλεπα το σκοτωμένο θηριό να εξαφανίζεται ανοίγει η πόρτα του μπάνιου και μπαίνει η Συμέλα με ένα ποτήρι σαμπάνια...
Και συνεχίζοντας τα άλογα να τρέχουν σέρνανε μαζί τους και το σκοτωμένο, πλέον, θηριό κι έτσι το βγάλανε έξω από το περιφραγμένο μέρος - Έξω από το κορμί μου!
Και εκεί μέσα στο συνωστισμό των αλόγων, των Αγίων και των φαλαγγών... εκεί που στην εικόνα έβλεπα το σκοτωμένο θηριό να εξαφανίζεται ανοίγει η πόρτα του μπάνιου και μπαίνει η Συμέλα με ένα ποτήρι σαμπάνια...
«Θα το γιορτάσουμε», φώναξε με το πλατύ της χαμόγελο, εννοώντας το ξυρισμένο μου κεφάλι!
«Και βέβαια», απάντησα εγώ εννοώντας το σκοτωμένο θηριό - τον καρκίνο - που οι Αη Γιώργηδες - τα λευκά μου αιμοσφαίρια - είχαν σκοτώσει και πετάξει μακριά.
Τον είχαν βγάλει έξω από το κορμί μου!!!
