Τώρα κάνουμε παιδιά, εμείς, εδώ!

Είμαι καλά, γι αυτούς που αναρωτιούνται και ανησυχούν...

Μια χαρά την πέρασα και την τρίτη χημειοθεραπεία και πάμε για την τέταρτη για να αποτελειώσω απ’ αυτές κατά τα τέλη του Αυγούστου.
Και να κατέβω, μετά, στην Ελλάδα όχι τόσο για μπάνια και θάλασσες, που συνήθως αυτά συνδυάζουν με την Ελλάδα, αλλά για να απαλύνω το σοκ μου και να με ανταμείψω για την ταλαιπωρία που πέρασα, και περνώ, από τις 8 Μαρτίου τότε που άκουσα τον χειρούργο, Markus Holmberg, να με καρφώνει την διάγνωση: έχεις καρκίνο μαστού!

Ωραία πέρασα και στην γιορτή του μεσοκαλόκαιρου, στις 22 Ιουνίου, στη μεγαλύτερη γιορτή των σουηδών.
«Τώρα κάνουμε εμείς παιδιά», μου εξήγησε μια σουηδέζα θέλοντας να μ’ ενημερώσει περισσότερο περί της γιορτής τους...
32 χρόνια ζω στην Σουηδία και αυτό το πράγμα πρώτη φορά το ακούω!
Σοκαρίστηκα για τα καλά διότι εγώ ξέρω ότι τέτοιες μέρες οι περισσότεροι σουηδοί πίνουν σε σημείο που σέρνονται σαν τις σαύρες...
«Μα πώς είναι δυνατόν να μπορεί ο άνθρωπος να το κάνει... κ’ εκείνο, στην φάση της μέθης που βρίσκεται», αναρωτήθηκα εγώ...

Η απορία μου δεν σταμάτησε εκεί και θέλοντας να πικάρω και λίγο περισσότερο ρώτησα και το άλλο «Η μήπως εννοείς ότι όπου βρίσκουν... πηδάνε; διότι μου μένει αδιανόητο το φαινόμενο - γιατί δεν σπέρνουν τον σπόρο τους και άλλες μέρες και τον σπέρνουν αυτήν την συγκεκριμένη μέρα;»

Και σαν περισσότερη επιβεβαίωση είπε, η κυρία, και το άλλο: «Δεν ξέρεις ότι τον Μάρτιο έχουμε τις περισσότερες γέννες;»

Όχι δεν το ‘ξερα! Άκουσα, ωστόσο, ότι 40% από τους δηλωμένους πατέρες δεν είναι οι πραγματικοί πατέρες των παιδιών....

Ακούς εκεί πράματα; Μέχρι τώρα πίστευα πως μόνο η μάνα είναι 100% σίγουρη για το τίνος παιδί κουβάλησε στην κοιλιά της.

Σήμερα αναρωτιέμαι αν και αυτή το γνωρίζει!!!

-------------------------------------------------------------------
Για μια εβδομάδα ίσως δεν ξαναγράψω λόγω επίσκεψης από την Ελλάδα, συγκεκριμένα από την Κρήτη. Το νούμερο 12 αδελφή μου, η Φρειδερίκη, κατέφθασε για παρέα!
Επανέρχομαι συντόμως...