20 000 αμερικανίδες μάνες ακόμα θα κλάψουν!
Αχ, τι πικρό και καυτό δάκρυ έχει να πέσει... τις λυπάμαι τις άμοιρες...
Ίσως δεν είναι ακριβώς 20 χιλιάδες, ίσως τα μισά από αυτά τα, τρελά νεαρά και άμυαλα, παιδιά δεν έχουν μάννα και ίσως γι αυτό παίρνουν την απόφαση να κατέβουν στο Ιράκ ...
Αλλά, κι έτσι να ‘ναι, πάλι 10 χιλιάδες μάνες θα κλάψουν για τα βλαστάρια τους…
Λίγες είναι; Και πόσες άλλες κλάψανε και πόσες άλλες συνεχώς κλαινε; Κι όχι μόνο εκεί...
Ποια έλεγε πρόσφατα, αχ, γιατί να ξεχνώ έτσι εύκολα, ότι αν κυβερνούσαν γυναίκες πόλεμοι δεν θα υπήρχαν!
Χρειάζεται, άραγε, να κάνω και αναφορά;
Εγώ η ίδια δεν το ισχυρίζομαι;
Εγώ η ίδια δεν κηρύσσω ότι εμείς οι γυναίκες πονάμε αλλιώς!
Ότι εμείς τα πονάμε τα παιδιά μας και δεν τα αφιερώνουμε στον βωμό της θυσίας;
Ότι εμείς δεν κάνουμε πλύση εγκεφάλου στα ίδια τα σπλάχνα που γεννήσαμε;
Ότι εμείς δεν τα ποτίζουμε με αιμοχαρή αισθήματα για να σκοτώνουν παιδιά που άλλες μάνες, επίσης, με πόνο γέννησαν;
Ότι εμείς δεν τα τυφλώνουμε με αιμοβόρες τάσεις και διαθέσεις για να σκοτώνουν με φανατισμό ... και με φανατική πίστη να θυσιάζονται;
Για τι; Για την πατρίδα; Για την θρησκεία;
Ε, όχι δα!
Όχι, βρε αθεόφοβοι, που εσάς πρέπει να κάψει ο Θεός, αν υπάρχει και αυτός!
Εσάς που διαποτίζετε με αμαρτωλές φανατικές ιδέες τα νεαρά και αθώα μυαλά των παιδιών!
Εσείς, μωρέ, είστε οι αμαρτωλοί...
Ας παει ο ίδιος ο Bush να θυσιαστεί... αντί να κάνει μασάζ στην πλάτη της Angela Merkel!
Γιατί δεν παει αυτός; Γιατί δεν παν τα παιδιά ή τα εγγόνια του;
Αλήθεια, έχει ψάξει κανείς αν τα εγγόνια ή τα συγγενικά του παιδία πανε στον βωμό, στο Ιράκ;
