Δεν μου μπήκε καθόλου καλά...

....το 2007

Χάλια, με ημικρανίες στο κρεβάτι με βρήκε!
Και με τα βεγγαλικά να με ενοχλούν και να επιδεινώνουν την κατάστασή μου...

Αναρωτιέμαι γιατί δεν τα απαγορεύουν αυτά τα ρημάδια!
Στην Αμερική, που κατά τ’ άλλα θεωρείται «αιμοχαρής» χώρα (σύμφωνα με τα φιλμ που τόσο μας επηρεάζουν), αλλά και σύμφωνα με την οπλοφορία που θεωρείται μια απλή καθημερινότητα, τα πυροτεχνήματα είναι αυστηρά απαγορευμένα.
Τουλάχιστον όταν ζούσα εκεί, ήταν, και φαντάζομαι να συνεχίζει να είναι.
Νά, κάτι ακόμα από την Αμερική που επίσης μ’ αρέσει!
Είπα και πρωτύτερα ότι κάποια πράγματα από την Αμερική μ’ αρέσουν ιδιαίτερα!

Ενώ στην Σουηδία, που θεωρείται πρότυπο ειρήνης και που κατά τ’ άλλα είναι αυστηρή σε θέματα ασφαλείας, μας βασανίζουν κάθε χρόνο με αυτά τα χαζά και μας βάζουν σε κινδύνους...
Παρά το γεγονός ότι έχουμε υλικές ζημιές, τραυματίες, ακόμα, και θανάτους, και ανθρώπων και σπιτικών ζώων, συνεχίζει το παράλογο πανηγύρι των βεγγαλικών που, μάλιστα ξεκινά καμιά εβδομάδα πριν την αλλαγή του χρόνου!

Κι έτσι, λοιπόν, με ημικρανίες, με μοναξιά και με τον πόλεμο της Βαγδάτης έξω από το παράθυρό μου, μου μπήκε!
Το 2007!

Άραγε πώς θα μου βγει;

(Τροχάδην παω σε δεύτερο κείμενο, μη χάσω και το άλλο πανηγύρι... τον διαγωνισμό στο blog του Νίκου Δήμου!
Σιγά μη βγει το δικό μου κείμενο, δηλαδή, όταν όλοι, εκεί μέσα, γράφουν στα: ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
Τι ελπίδες να έχω εγώ, η δόλια, που γράφω στα: απλά ελληνικούδια...)