Σήμερα νοιώθω στενοχωρημένη.
Γύρω μου βλέπω θανάτους, βλέπω άδικους χαμούς αθώων ψυχών, και πονώ!
Συγγενής μου έχει χάσει συγγενή του και πήγα να τον παρηγορήσω.
-Νέο παιδί, μου, λεει, κατάνεο και το πήρε ο χάρος....
Από τι; Από την μοντέρνα ασθένεια.
Έτσι την αποκαλώ, εγώ, την ασθένεια της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών.
-Και τι καλό παιδί, που ήταν, ποτέ δεν έχει βγάλει μιλιά, ποτέ δεν έχει αντιμιλήσει την μάνα του, τον παίνευε η εξαδέλφη του, εδώ...
Ναι, ίσως και γι αυτό ακριβώς να κατέληξε στα ναρκωτικά, συμπέρανα εγώ.
Επειδή δεν μίλησε και επειδή δεν αντιμίλησε όταν δεν του επέτρεψαν να παντρευτεί την καλή του και όταν δεν του επέτρεπαν ένα σωρό άλλα που αυτός ήθελε...
Με τις αδικίες γύρω μας, και από την κοινωνία αλλά και από το οικογενειακό μας περιβάλλον, αν δεν μιλήσουμε, μας πλακώνουν οι άλλες παθήσεις.
Και η χρήση των ναρκωτικών είναι μια από αυτές!
Κράξτε! Φωνάξτε! Βγείτε στο μπαλκόνι και κράξτε.
Πηγαίνετε στο δάσος και βγάλτε το παράπονό σας, φωναχτά!
Μη το αφήσετε να σας μαραζώνει και σαν το σαράκι να σας τρωει την ψυχούλα!
...πονάν τα δάχτυλά μου πατώντας τώρα το πληκτρολόγιο με δύναμη, και αυτό το παθαίνω όταν γράφω με πόνο!
Συγγενής μου έχει χάσει συγγενή του και πήγα να τον παρηγορήσω.
-Νέο παιδί, μου, λεει, κατάνεο και το πήρε ο χάρος....
Από τι; Από την μοντέρνα ασθένεια.
Έτσι την αποκαλώ, εγώ, την ασθένεια της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών.
-Και τι καλό παιδί, που ήταν, ποτέ δεν έχει βγάλει μιλιά, ποτέ δεν έχει αντιμιλήσει την μάνα του, τον παίνευε η εξαδέλφη του, εδώ...
Ναι, ίσως και γι αυτό ακριβώς να κατέληξε στα ναρκωτικά, συμπέρανα εγώ.
Επειδή δεν μίλησε και επειδή δεν αντιμίλησε όταν δεν του επέτρεψαν να παντρευτεί την καλή του και όταν δεν του επέτρεπαν ένα σωρό άλλα που αυτός ήθελε...
Με τις αδικίες γύρω μας, και από την κοινωνία αλλά και από το οικογενειακό μας περιβάλλον, αν δεν μιλήσουμε, μας πλακώνουν οι άλλες παθήσεις.
Και η χρήση των ναρκωτικών είναι μια από αυτές!
Κράξτε! Φωνάξτε! Βγείτε στο μπαλκόνι και κράξτε.
Πηγαίνετε στο δάσος και βγάλτε το παράπονό σας, φωναχτά!
Μη το αφήσετε να σας μαραζώνει και σαν το σαράκι να σας τρωει την ψυχούλα!
...πονάν τα δάχτυλά μου πατώντας τώρα το πληκτρολόγιο με δύναμη, και αυτό το παθαίνω όταν γράφω με πόνο!
Διότι πονώ με την σκέψη ότι οι άνθρωποι δεν παίρνουν την ζωή στα χέρια τους!
Πονώ με την σκέψη ότι οι η δύναμη των ναρκωτικών είναι πιο δυνατή απ’ την δύναμη των ανθρώπων την στιγμή που ξέρω ότι όλοι μέσα μας κρύβουμε ένα λιοντάρι.
Όλοι μέσα μας έχουμε ένα μεγάλο θηρίο που όλα τα ναρκωτικά του κόσμου τα νικά αλλά που είναι τόσο δύσκολο να το βρούμε!
Αυτό με πονά! Που αδυνατεί ο καθένας να βρει το δικό του λιοντάρι!
Και όλα τα παιδιά του κόσμου που λύγισαν σ’ αυτά, τα πονώ!
Επέστρεψα στο σπίτι και ανοίγοντας το laptop βρήκα και το mail, συναδέλφου, να οργανώσουμε μια τελετή για τον άλλον άδικο χαμό!
Για τον χαμό του αρμένιου Hrant Dink στην Κωνσταντινούπολη.
Σαν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ένωσης των ξένων ανταποκριτών στην Σουηδία, ναι, μαζί με τους υπόλοιπους θέλω να οργανώσουμε μια τελετή.
Να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας ώστε ελεύθερα να κράζουμε, να φωνάζουμε, να μιλάμε, να εκφραζόμαστε…!
Προχθές ακόμα είχαμε τον άδικο χαμό της ρωσίδας δημοσιογράφο...σήμερα έχουμε του αρμένιου... αύριο, να δούμε, ποιου θα ‘ναι!
(Στην φωτογραφία ένας απλός τάφος, έτσι όπως μ' αρέσουν οι τάφοι)
