-Καμιά μέρα θα στο βάψω αυτό το τσουλούφι... να ησυχάσω, μου λεει κάπου - κάπου η κομμώτριά μου, η Συμέλα, ενώνοντας αυτό το γκρίζο τσουλουφάκι που έχω στα δεξιά.
Από αυτό που είχε και η Indira Gandhi και που έχει και η Παναγιωταρέα...
Συμέλα λέγεται και η κομμώτριά μου! Από το Καλοχώρι Σερρών κι αυτή.
Τρεις - τέσσερις Συμέλες, όλο κι όλο έχουμε, στην Σουηδία, κι αυτές από το Καλοχώρι Σερρών είναι έλεγα κάποτε, αλλά όταν μια μέρα μπήκα στο Internet και έψαξα, βγήκαν κι άλλες...
- Μα, ένα χρώμα, ένα μακιγιάζ, μια σκιά, κάτι, τέλος πάντων, βάλε στα μάτια σου να κρύψεις και καμιά ρυτίδα... μου λεν άλλες, φίλες και γνωστές.
- ΟΧΙΙΙ σας λεωωω... Όπως με γέννησε η μάννα μου με θέλω, τις αποστομώνω εγώ.
Μα πώς να το κάνω αφού έτσι μ’ αρέσω! Έτσι με γουστάρω!
Λυπάμαι κύριοι παραγωγοί καλλυντικών, χρωμάτων και αρωμάτων, αλλά από μένα φράγκο δεν θα πάρετε.
Όχι πως έχουμε και κανένα προηγούμενο αλλά δεν σας παω!
Την ομορφιά που με τα προϊόντα σας δίνετε σε εμάς, τις σπάταλες γυναίκες, εγώ την βρίσκω φτιαχτή και ψεύτικη! Επιφανειακή και της ώρας! Πολύ προσωρινή!
Αλλού έψαξα, εγώ, για την αληθινή ομορφιά.
Αλλού βρίσκεται, αυτή η ευλογημένη, μα εκεί που βρίσκεται πολύ δύσκολα πηγαίνεις.
Είναι πολύ βαθιά μέσα μας, και τα βάθη και τα σκοτάδια φοβίζουν τον άνθρωπο πολύ!
-Οι άντρες νέες ψάχνουν, νέες, φωνάζουν καμιά φορά, τονίζοντας αυτό το ΝΕΕΣ, έτσι, να με φοβερίσουν ότι με τις ρυτίδες, που έχω εγώ, άντρα δεν πρόκειται να βρω... ;-)
