Γίνεται ψηφοφορία για καλύτερα ιστολόγια ΕΔΩ όπου είμαι υποψήφια καλύτερου ξενιτεμένου ιστολόγου – μπείτε, αν θέλετε, να δώσετε την ψήφο σας.Ας αλλάξω ατμόσφαιρα που με σύγχυσε χριστουγεννιάτικα το ελληνικό στοιχείο της Σουηδίας... κι ας παω στον έρωτά μου με την Dahsa!
Ποιος θα το ‘λεγε ότι μια μέρα θα ερωτευόμουν μια Dahsa!
Εγώ έβλεπα σκυλιά και έκανα στροφή 90, ίσως και 180 μοιρών.
Έβλεπα σκυλιά και μ’ έπιαναν οι φόβοι και οι τρόμοι.
Τα ‘βλεπα και τρέμανε κυριολεκτικά τα πόδια μου!
Μήπως λίγες ήταν οι φορές που σκυλιά έχουν ορμήσει επάνω μου;
Και ξένα αλλά και δικά μας ακόμα!
Άλλοτε επειδή πεινούσαν και μ’ έβλεπαν σαν τέλειο μεζέ κι άλλοτε επειδή μη γνωρίζοντάς με φοβόντουσαν τις περιουσίες τους.
Άπειρες φορές ήμασταν «ο Γιάννης φοβάται το θεριό και το θεριό τον Γιάννη!»
Αλλά μιλάμε για μαντρόσκυλα.
Για μαντράχαλους σκύλους που η δουλειά τους ήταν να υπηρετούν τον αφέντη τους και τις περιουσίες του από λύκους!
Αλλά που ενίοτε γούσταραν να ριχτούν και σε κανέναν άνθρωπο!
Ενώ τώρα πρόκειται για μια χαριτωμένη, λεπτεπίλεπτη και λεπτοκαμωμένη, μια πολιτισμένη κυρία από «σαλόνι», μια Chihuahua και όχι για αγροίκα τσοπανόσκυλα τα οποία μου αφήσανε τραύματα στο Καλοχώρι Σερρών... σαν να μην έφταναν τα άλλα!
Η λιβανικής καταγωγής φίλη μου, η Mimo, που σήμερα πετά για Ταϊλάνδη, μου είχε ρωτήσει πρωτύτερα αν θέλω να φροντίζω την κυρία Chihuahua της αλλά εγώ αρνήθηκα.
Και μετά από μια εβδομάδα μετάνιωσα. Ήταν, όμως, αργά.
Είχε ήδη αποφασιστεί μια άλλη να είναι η κηδεμόνας της Dashas για 14 μέρες που θα λείπει η Mimo.
Τι το ‘θελα και το είπα το όχι;
Αργότερα ήρθε ο έρωτάς μου για τούτο το ζωάκι διότι αν ήμουν ερωτευμένη από την αρχή αυτή τη στιγμή θα την είχα κοντά μου για να την απολαμβάνω σε κάθε της βήμα, σε κάθε της κίνηση και βλέμμα... και τι βλέμμα!!!
Δεν είναι κρίμα;
