Πάει ο πρώτος χρόνος!Σαν σήμερα πέρυσι, στο νοσοκομείο της Στοκχόλμης, Sant Görans, ο χειρούργος Markus Holmberg μ’ είχε αφήσει παράλυτη καρφώνοντάς μου την διάγνωση "όγκος στον αριστερό μαστό!"
Δυο – τρεις ώρες πρωτύτερα είχα γράψει στο blog μου ότι την ημέρα αυτή – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας - δεν την θυμάμαι καν επομένως ούτε και την γιορτάζω.
Ότι σαν γυναίκα ίσως όφειλα και να την υποστηρίξω και να την γιορτάσω κι ότι αν κάποια μέρα «τιμωρηθώ» γι αυτή την αμέλειά μου θα το αντιμετωπίσω τότε... και ακούγοντας την διάγνωση από τον χειρούργο ένοιωσα μια καυτή και εκδικητική «τιμωρία» να λούζει όλο μου το κορμί!
«Δε με παρατάς κι εσύ, μωρέ, πιτσιρικά που θα ‘ρθεις να μου πει τέτοιες βλακείες...» ήταν η αντίδρασή μου όταν βγήκα από το γραφείο του και είχα αποφασίσει την επόμενη μέρα να παω για second opionion!
Ήμουν τόσο σίγουρη ότι ο νεαρός γιατρός, των 28-30 ετών, είχε κάνει ένα μεγάλο λάθος και ήθελα να παω σε άλλον... μα αντί γι αυτό αποφάσισα για ολική μαστεκτομή.
Στις 27 Μαρτίου έγινε η μαστεκτομή, ενάμιση μήνα αργότερα ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες και αφού τελείωσαν αυτές ξεκίνησε μια σειρά από νέες θεραπείες, οι Herceptin... και ο καιρός περνά άλλοτε με τον φόβο μη μου ξανακτυπήσει την πόρτα ο καρκίνος και άλλοτε με την ακράδαντη πίστη πως αυτά εμένα δεν με πτοούν...
Άλλοτε πάλι ζω με την σκέψη ότι εγώ και «αυτός» θα διανύσουμε χέρι – χέρι, παρεούλα, την υπόλοιπή μου ζωή δίχως ούτε εγώ να ενοχλώ αυτόν αλλά ούτε και αυτός εμένα!
Έκτοτε έχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία σχετικά με το θέμα, βιβλία για διατροφή, για εναλλακτικές θεραπείες κλπ., και έχω πειστεί ότι μόνο με την κλασσική ιατρική δεν αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο.
Δυο – τρεις ώρες πρωτύτερα είχα γράψει στο blog μου ότι την ημέρα αυτή – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας - δεν την θυμάμαι καν επομένως ούτε και την γιορτάζω.
Ότι σαν γυναίκα ίσως όφειλα και να την υποστηρίξω και να την γιορτάσω κι ότι αν κάποια μέρα «τιμωρηθώ» γι αυτή την αμέλειά μου θα το αντιμετωπίσω τότε... και ακούγοντας την διάγνωση από τον χειρούργο ένοιωσα μια καυτή και εκδικητική «τιμωρία» να λούζει όλο μου το κορμί!
«Δε με παρατάς κι εσύ, μωρέ, πιτσιρικά που θα ‘ρθεις να μου πει τέτοιες βλακείες...» ήταν η αντίδρασή μου όταν βγήκα από το γραφείο του και είχα αποφασίσει την επόμενη μέρα να παω για second opionion!
Ήμουν τόσο σίγουρη ότι ο νεαρός γιατρός, των 28-30 ετών, είχε κάνει ένα μεγάλο λάθος και ήθελα να παω σε άλλον... μα αντί γι αυτό αποφάσισα για ολική μαστεκτομή.
Στις 27 Μαρτίου έγινε η μαστεκτομή, ενάμιση μήνα αργότερα ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες και αφού τελείωσαν αυτές ξεκίνησε μια σειρά από νέες θεραπείες, οι Herceptin... και ο καιρός περνά άλλοτε με τον φόβο μη μου ξανακτυπήσει την πόρτα ο καρκίνος και άλλοτε με την ακράδαντη πίστη πως αυτά εμένα δεν με πτοούν...
Άλλοτε πάλι ζω με την σκέψη ότι εγώ και «αυτός» θα διανύσουμε χέρι – χέρι, παρεούλα, την υπόλοιπή μου ζωή δίχως ούτε εγώ να ενοχλώ αυτόν αλλά ούτε και αυτός εμένα!
Έκτοτε έχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία σχετικά με το θέμα, βιβλία για διατροφή, για εναλλακτικές θεραπείες κλπ., και έχω πειστεί ότι μόνο με την κλασσική ιατρική δεν αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο.
Ότι η ψυχική, η πνευματική και η διανοητική πλευρά του ανθρώπου είναι το ίδιο σημαντικές όσο και η σωματική – ίσως και σημαντικότερες!
Επομένως μια ολική θεραπεία του ανθρώπου είναι άκρως απαραίτητη και προσωπικά δεν αρκούμαι μόνο στις προτάσεις του ογκολόγου μου, Tommy Fornander, στο ογκολογικό τμήμα της Karolinka που θεωρείται από τα καλύτερα του κόσμου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις κι επειδή οποιοσδήποτε μπορεί να προσβληθεί θα πρότεινα στους ομοιοπαθείς, αλλά και σε όλους, να ψάξετε να δείτε τι συμβαίνει και στον εσωτερικό σας κόσμο!
Να ψάξετε τις βαθιές ρίζες του καρκίνου μαθαίνοντας έτσι καλύτερα τον ίδιο σας τον εαυτό και μαθαίνοντας ταυτόχρονα να τον αγαπάτε!
Παράλληλα να μάθετε να συγχωρείτε και τους άλλους αλλά πρώτα τον εαυτό σας.
Επομένως μια ολική θεραπεία του ανθρώπου είναι άκρως απαραίτητη και προσωπικά δεν αρκούμαι μόνο στις προτάσεις του ογκολόγου μου, Tommy Fornander, στο ογκολογικό τμήμα της Karolinka που θεωρείται από τα καλύτερα του κόσμου.
Δυστυχώς ή ευτυχώς ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις κι επειδή οποιοσδήποτε μπορεί να προσβληθεί θα πρότεινα στους ομοιοπαθείς, αλλά και σε όλους, να ψάξετε να δείτε τι συμβαίνει και στον εσωτερικό σας κόσμο!
Να ψάξετε τις βαθιές ρίζες του καρκίνου μαθαίνοντας έτσι καλύτερα τον ίδιο σας τον εαυτό και μαθαίνοντας ταυτόχρονα να τον αγαπάτε!
Παράλληλα να μάθετε να συγχωρείτε και τους άλλους αλλά πρώτα τον εαυτό σας.
Αυτά ταυτόχρονα με τις θεραπείες της παραδοσιακής ιατρικής και βοηθούμενοι από κοινωνικούς λειτουργούς ή από ειδικούς σε θέματα ψυχολογίας.
Μη ξεχνάτε ποτέ ότι οι αρνητικές μας σκέψεις είναι ο μεγαλύτερός μας εχθρός!!!
Μη φοβάστε να συζητήσετε το θέμα σας με ομοιοπαθείς και μη.
Έχετε πολλά να κερδίσετε ανταλλάσσοντας σκέψεις, ανησυχίες, φοβίες, προτάσεις κλπ...
Μη ξεχνάτε ποτέ ότι οι αρνητικές μας σκέψεις είναι ο μεγαλύτερός μας εχθρός!!!
Μη φοβάστε να συζητήσετε το θέμα σας με ομοιοπαθείς και μη.
Έχετε πολλά να κερδίσετε ανταλλάσσοντας σκέψεις, ανησυχίες, φοβίες, προτάσεις κλπ...
Ένας καρκινοπαθείς αποκτά μια πιο ευαίσθητη και ανθρώπινη αντιμετώπιση των συνανθρώπων του επομένως γίνεται και πιο διαθέσιμος απλώνοντας μεγαλόκαρδα το χέρι για βοήθεια.
Πιάστε αυτό το χέρι και χρησιμοποιήστε την βοήθεια που σας προσφέρουν.
Και μη ξεχνάμε το πιο σημαντικό:
Πιάστε αυτό το χέρι και χρησιμοποιήστε την βοήθεια που σας προσφέρουν.
Και μη ξεχνάμε το πιο σημαντικό:
Χτυπώντας την πόρτα μας ο καρκίνος θέλει κάτι να μας πει δίχως αυτό να είναι απαραίτητα ο θάνατος!
Ένα μήνυμα μας φέρνει!
Ας ψάξουμε να το βρούμε και να συμμορφωθούμε ανάλογα!
Ένα μήνυμα μας φέρνει!
Ας ψάξουμε να το βρούμε και να συμμορφωθούμε ανάλογα!
Καλημέρα από Στοκχόλμη!
Και χρόνια πολλά στις γυναίκες... ναι, θέλω να την γιορτάσω τη σημερινή μέρα...
