Πόσοι από εσάς blogers - συνμπλόγκερς έχετε λάβει πρόσκληση από αναγνώστη σας;Και μάλιστα από αναγνώστη που ζει σε χώρα μακρινή - πολύ μακριά από την χώρα που εσείς ζείτε και αναπνέετε;
Και πες πως λάβατε τέτοια πρόσκληση πόσοι την έχετε δεχτεί;
Πόσοι, δηλαδή, έχετε κάνει ένα ταξίδι προς το άγνωστο, προς τον άγνωστο αναγνώστη και προς την άγνωστη χώρα;
Κάτι τέτοιο μου συμβαίνει εμένα αυτή την εποχή!
Η αναγνώστριά μου, Μαίρη από την Νέα Υόρκη, μετά από μια μικρή αλληλογραφία που είχαμε, με προσκαλεί στην μεγαλούπολη ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, στην USA!
Την δέχτηκα, ασφαλώς, την πρόσκληση και στις 10 Ιανουαρίου αναχωρώ για εκεί!
Δεν την γνωρίζω την Μαίρη, όχι - θα την γνωρίσω εκεί. Έχουμε άλλωστε κάποια κοινά επομένως θα έχουμε πολλά θέματα για συζήτηση, για ψάξιμο, για ανάλυση κλπ.
Μη πείτε τώρα πως είμαι θεότρελη και αλλοπαρμένη, όπως έλεγαν φίλες πριν ένα χρόνο που ένας αναγνώστης από την Αθήνα θα ανέβαινε με την οικογένειά του στη Στοκχόλμη και ήθελε να βρεθούμε.
Ασφαλώς και βρεθήκαμε και περάσαμε και θαυμάσια!
Αν όμως άκουγα τις φίλες και γνωστές θα απέρριπτα την πρότασή του φοβούμενη μη με κακοποιήσει, μη με βιάσει, μη με... τι;
Σαν τι, δηλαδή, να έκανε ο άνθρωπος;
Μα γιατί να υπάρχει τέτοιος φόβος μεταξύ ανθρώπων;
Δεν μάθαμε ακόμα πως ο φόβος μεγαλύτερο φόβο προκαλεί;
Πως η κακία μεγαλύτερη κακία επιφέρει;
Πως η τρομοκρατία περισσότερη τρομοκρατία γεννά, κοκ;
