....σαν συνέχεια από το προηγούμενο post!Ερώτηση:
Όπως λεει ένας ύμνος του Γερμανού ποιτή του 17ου αιώνα Πολ Κερχαρντ «Η ανησυχία, οι στενοχώριες και τα βάσανα /δεν φτάνουν στο Θεό/ μόνο την προσευχή μας ακούει Εκείνος». Συνήθως όταν ανησυχούμε, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα...
Απάντηση:
Μου άρεσαν πολύ αυτοί οι στίχοι και το νόημά τους.
Εμείς πιστεύουμε ότι όταν αυτό που μας προβληματίζει μπορεί να λυθεί, δεν υπάρχει λόγος να απελπιζόμαστε.
Όταν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα, τότε και πάλι δεν βοηθά η απόγνωση. Γιατί θα πρέπει να ανησυχούμε όταν ένα πρόβλημα μπορεί να λυθεί;
Όταν υπάρχει λύση δεν χρειάζεται να φοβόμαστε.
Από την άλλη, όταν κάτι είναι οριστικό και αμετάκλητο, θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να αποδεχτούμε την κατάσταση. Δεν ωφελεί σε τίποτα να ανησυχούμε. Το μόνο που καταφέρνουμε με τις ανησυχίες είναι να σπαταλάμε τη δύναμή μας.
Η συμβουλή που δίνω εγώ είναι: «Να ελπίζεις για το καλύτερο και να είσαι προετοιμασμένος για το χειρότερο».
Άλλωστε, εμείς οι βουδιστές πιστεύουμε στο κάρμα, «στη σχέση αιτίας – αποτελέσματος».
Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις, κάθε φορά που σε βρίσκει ένα μεγάλο κακό, ότι η αιτία για τα βάσανά σου είναι τα προηγούμενα λάθη σου.
Έτσι παύεις να είσαι αμέτοχος και αναλαμβάνεις την ευθύνη για το πεπρωμένο σου.
Αυτή η αντίληψη μπορεί να βοηθήσει πολύ τους ανθρώπους να νικήσουν το φόβο και την απελπισία...
Μ’ αρέσει ο κύριος... όχι πως αυτά που λεει δεν τα ‘ξερα (γι αυτό άλλωστε ψάχνω την αιτία του καρκίνου) αλλά ίσως εμπεδώνουν καλύτερα - περισσότερο!
