Σήμερα είναι η μέρα της τεμπελιάς.
Έτσι, τεμπέλα νοιώθω σήμερα!
Δεν θέλω να γράψω, δεν θέλω να σκεφτώ, δεν θέλω να αναλύσω, δεν θέλω να σχολιάζω... με άλλα λόγια μου ‘ρχεται να το κλείσω, το laptop, και να την κάνω...
Και πράγματι θα... «την κάνω» σε λίγο αν και σήμερα είναι «η μέρα πριν της μέρας», που το λενε και οι σουηδοί!
Δηλαδή, η μέρα πριν την παραμονή γιατί, εδώ, για την παραμονή γίνονται όλα!
Εγώ, όμως, θα τα κλείσω και θα φύγω!
Θα παω στο Rinkeby, σε ένα βόρειο προάστιο της Στοκχόλμης, όπου κάποτε μένανε σχεδόν μόνο έλληνες. Τα τελευταία χρόνια μένουν σχεδόν μόνο Σομαλοί ή μαύροι!
Εκεί, λοιπόν, γιορτάζει η Χριστίνα τα 30 της χρόνιαααα!
Και με την ευκαιρία να πω ότι εδώ γιορτάζουμε γενέθλια και όχι ονομαστικές εορτές, όπως στην Ελλάδα, που σε καταδικάζουν καθημερινά να αγοράζεις δώρα!
Έτσι, τεμπέλα νοιώθω σήμερα!
Δεν θέλω να γράψω, δεν θέλω να σκεφτώ, δεν θέλω να αναλύσω, δεν θέλω να σχολιάζω... με άλλα λόγια μου ‘ρχεται να το κλείσω, το laptop, και να την κάνω...
Και πράγματι θα... «την κάνω» σε λίγο αν και σήμερα είναι «η μέρα πριν της μέρας», που το λενε και οι σουηδοί!
Δηλαδή, η μέρα πριν την παραμονή γιατί, εδώ, για την παραμονή γίνονται όλα!
Εγώ, όμως, θα τα κλείσω και θα φύγω!
Θα παω στο Rinkeby, σε ένα βόρειο προάστιο της Στοκχόλμης, όπου κάποτε μένανε σχεδόν μόνο έλληνες. Τα τελευταία χρόνια μένουν σχεδόν μόνο Σομαλοί ή μαύροι!
Εκεί, λοιπόν, γιορτάζει η Χριστίνα τα 30 της χρόνιαααα!
Και με την ευκαιρία να πω ότι εδώ γιορτάζουμε γενέθλια και όχι ονομαστικές εορτές, όπως στην Ελλάδα, που σε καταδικάζουν καθημερινά να αγοράζεις δώρα!
Τα οποία, συνήθως, δεν αξιοποιούνται, κιόλας, αφού σήμερα από όλα τα καλά έχουμε στο σπίτι! Ακόμα κι από όλα τα κακά ;-)
Αφότου μεγαλώσουμε, λοιπόν, και πλέον, δεν ήμαστε παιδιά, γιορτάζουμε τις δεκαετίες!
Τα 20, που συνήθως οι γονείς τα γιορτάζουν αφού μένουμε ακόμα σπίτι, τα 30, που αν έχουμε «τύχη» και γίνουμε ανεξάρτητοι τα γιορτάζουμε μόνοι, τα 40, που αν πάλι έχουμε "τύχη" και γίνουμε οικονομικά καλοκρατούμενοι τα γιορτάζουμε και σε εστιατόριο με πολλούς καλεσμένους, τα 50, που σίγουρα γίναμε πλούσιοι καλούμε τους αγαπημένους μας ακόμα και σε άλλη χώρα (και αν η Ελλάδα είχε έξυπνη πολική τουρισμού αυτούς τους πλούσιους θα τους μάζευε εκεί), τα 60, που μια και ανοίγουν οι δρόμοι προς την σελήνη ίσως παμε τους καλεσμένους μας εκεί...
Για τα 70 και τα 80 θα επανέλθω γιατί, βλέπω, έφυγα πολύ μακριά...
Γνωστό το χαρακτηριστικό μου, άλλωστε, να τρέχω...
Εγώ στην τριαντάρα, μόνο, θα παω που και στην μάνα της μένει ακόμα!
Άντε και καλά να περάσουμε...
(Μη διστάσετε να πατήσετε το SSR σύμβολο για συνδρομή των κειμένων μου)
Αφότου μεγαλώσουμε, λοιπόν, και πλέον, δεν ήμαστε παιδιά, γιορτάζουμε τις δεκαετίες!
Τα 20, που συνήθως οι γονείς τα γιορτάζουν αφού μένουμε ακόμα σπίτι, τα 30, που αν έχουμε «τύχη» και γίνουμε ανεξάρτητοι τα γιορτάζουμε μόνοι, τα 40, που αν πάλι έχουμε "τύχη" και γίνουμε οικονομικά καλοκρατούμενοι τα γιορτάζουμε και σε εστιατόριο με πολλούς καλεσμένους, τα 50, που σίγουρα γίναμε πλούσιοι καλούμε τους αγαπημένους μας ακόμα και σε άλλη χώρα (και αν η Ελλάδα είχε έξυπνη πολική τουρισμού αυτούς τους πλούσιους θα τους μάζευε εκεί), τα 60, που μια και ανοίγουν οι δρόμοι προς την σελήνη ίσως παμε τους καλεσμένους μας εκεί...
Για τα 70 και τα 80 θα επανέλθω γιατί, βλέπω, έφυγα πολύ μακριά...
Γνωστό το χαρακτηριστικό μου, άλλωστε, να τρέχω...
Εγώ στην τριαντάρα, μόνο, θα παω που και στην μάνα της μένει ακόμα!
Άντε και καλά να περάσουμε...
(Μη διστάσετε να πατήσετε το SSR σύμβολο για συνδρομή των κειμένων μου)
