Οι εντυπώσεις μου από την εκκλησία, σήμερα, όπου κατάφερα να παω με τον έναν, μόνο, γιο και με την κοπελιά του, είναι μια δυσάρεστη και μια ευχάριστη!
Ας αρχίσουμε από την δυσάρεστη για να σας αφήσω με γλυκιά γεύση τελειώνοντας με την ευχάριστη!
Το δυσάρεστο!
Δεν είναι ότι πρώτη μου φορά το βλέπω ή ότι πρώτη μου φορά το σκέφτομαι! Το έχω ξανασκεφτεί το θέμα και παλαιότερα… αλλά επειδή ποτέ δεν κοινωνώ, τι να κοινωνήσω αφού δεν πείθομαι ότι η επιτυχία και η ευτυχία έγκειται σ’ αυτό, ποτέ δεν το έχω κάνει «θέμα»!
Σήμερα, λοιπόν, που είδα τον κόσμο για να κοινωνήσει, μου ξανάρθε η σκέψη!
Εκείνο εκεί το κουταλάκι, βρε παιδιά, είναι δυνατόν να μπαίνει σε 100 - 200 – 300 στόματα και να μην έχουμε διαμαρτυρηθεί ποτέ;
Ή μήπως έχουν γίνει διαμαρτυρίες αλλά εγώ δεν τις έχω ακούσει;
Άντε, να το πάρει το ποτάμι που από μικρά μας μάθανε ότι πρόκειται για το αίμα του Χριστού, που κι αυτό και μόνο όφειλε να μας τρομάζει – τι, vampyr ήμαστε και πίνουμε αίματα...
Τώρα όμως που μεγαλώσαμε, και υποτίθεται σκεφτόμαστε ελεύθερα, αν είναι δυνατόν να μην αμφισβητήσαμε, έστω λόγω υγείας, τον τρόπο αυτής της πράξεως!
Να πάρει η ευχή, μα τόσο μας τυφλώνει η πίστη και δεν μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε κάποιες απλές πραγματικότητες;
Πού ξέρω, εγώ, τι ασθένεια κουβαλά ο καθένας και θα ρισκάρω, εις το όνομα της πίστης στον πανάγαθο, να την φορτωθώ κι εγώ γλύφοντας το ίδιο κουτάλι;
Νισάφι πια!
Κάντε κάτι υπεύθυνοι της θρησκείας γιατί άλλοι λαοί όμορφα και παστρικά την μοιράζουν την κοινωνία!
Το ευχάριστο!
Όσες χώρες και χωριά κι αν περπάτησα σαν την γλυκιά φωνή του ψάλτη μας, του Ανάσταση, στο Καλοχώρι Σερρών, δεν έχω ξανακούσει!
Αλλά και του Νικόλαου, στην Στοκχόλμη, είχε καλά βυζαντινά ακούσματα, δυστυχώς, όμως, τον χάσαμε νωρίς!
Και σήμερα, δόξα τον πανάγαθο, είδα και μια κοπέλα στο σμήνος των περίπου 8 – 9 ανδρών στο ψαλτήριο!
Μπράβο της, όποια και να ‘ναι!
Μπράβο της που τόλμησε να παει κόντρα με το ρέμα!
Δεν κατάφερα να τη δω να τη ρωτήσω κάποια πράγματα... με την πολυκοσμία και με τα 1002 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ που, έτσι από καθαρή συνήθεια, σκορπάμε εδώ κι εκεί, μου ξέφυγε η κοπέλα και την έχω χάσει!
Θα ήθελα να σας έγραφα τους λόγους που την έκαναν να μπει σε αυτό το σμήνος, νέων και γέρων, που προσπαθούν να δείξουν την καλλιφωνία τους σ’ εμάς, τους έλληνες εκκλησιαζόμενους στην Στοκχόλμη!
Αυτά κι άλλα πολλά!
(Μη διστάσετε να πατήσετε το SSR σύμβολο για συνδρομή των κειμένων μου)
