Γιά να συνέλθουμε, βρε παιδιά!
Γιά να συμμαζευτούμε γιατί το παρακάναμε!
Καλά, δεν φάγαμε ολόκληρο τον χρόνο για να φαμε τα Χριστούγεννα;
Κατοχή, δηλαδή, όλες τις μέρες για να σκάσουμε στο φαγοπότι τώρα;
Ε, όχι πια.
Ρεντίκολο γίναμε! Όχι στους άλλους αλλά στους ίδιους τους εαυτούς μας!
Λοιπόν, παω εγώ τώρα να ψωνίσω για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι!
Και τα μόνα που θα πάρω είναι μια γαλοπούλα και λίγος καπνιστός σολομός.
Κι αυτό επειδή αρέσει στα παιδία μου - εγώ και αυτά τα δυο θα ‘μαστε, βασικά, αφού οι κοπελιές τους λείπουν!
Τίποτα άλλο δεν παίρνω! Εκτός, βέβαια, την πατάτα, το σαλατικό, το φρούτο, τον ξηρό καρπό, το καρύδι.... μόνο και μόνο για να μου θυμίσει τα καρύδια στα χωράφια μας, που εγώ η ίδια τα τίναζα... και να το τρωω, έτσι, σκέτο με ψωμί!
Αυτά μόνο και δεν παραμιλώ! Το εννοώ!
Δεν θα με κάνουν κουμάντο, εμένα, οι έμποροι, οι παραγωγοί, οι τρελές διαφημίσεις και τα υπερφορτωμένα ράφια στα μαγαζιά!
Ας ξεγελάσουν τους ασυνείδητους καταναλωτές... όχι εμένα!
Παν μέτρον άριστον, αγαπητοί κύριοι!
Παν μέτρον άριστον, αγαπητές κυρίες!
Αυτά κι άλλα πολλά...
(Στην φωτογραφία είναι ένα λιτό πιάτο που μας τρατάρανε σε μια εκδρομή σ’ ένα νησάκι στον αρχιπέλαγος της Σκανδιναβίας – δε θυμάμαι το όνομα του νησιού)
(Μη διστάσετε να πατήσετε το SSR σύμβολο για συνδρομή των κειμένων μου)
