Το ότι και οι αποτυχίες είναι «επιτυχημένες» προσπάθειες το ήξερα.
Μην φιλοδοξούμε, δηλαδή, μόνο να πετυχαίνουμε σε προσπάθειές μας διότι τότε πιο δύσκολα θα παίρνομαι βήμα για νέες εξορμήσεις!
Ασφαλώς η επιτυχία είναι το ιδανικό αλλά πάντα να έχουμε και την περίπτωση της αποτυχίας, κάπου, στο σκεφτικό μας!
Εδώ, στην Σουηδία, με οποιοδήποτε τρόπο προσπαθούν να κρύψουν τις αποτυχημένες τους επιχειρήσεις, αυτές που μπήκαν σε πτώχευση κλπ., ή οποιεσδήποτε προσπάθειες, που δεν πήγαν και τόσο καλά!
Κακώς!
Πολύ κακώς, διότι η προσπάθεια μετρά κι όχι μόνο η επιτυχία!
Διότι και από την αποτυχία ακόμα συσσωρεύουμε εμπειρίες που αργότερα, σε επόμενα βήματά μας, μας φαίνονται χρήσιμες!
Δυστυχώς μόνο ένα πολύ διαυγές μυαλό μπορεί να αντιληφθείς κάτι τέτοιο και τέτοια μυαλά πολλά δεν υπάρχουν!!
Το διάβαζα σήμερα σε ένα περιοδικό που εκδίδεται από την σουηδική οργάνωση «οι επιχειρηματίες»
Μου άρεσε το κείμενο αλλά δεν με εξέπληξε αφού την φιλοσοφία αυτήν την έχω εδώ και καιρό και προσπαθώ, μάλιστα, να την διαλαλώ.
Ακόμα και στα παιδιά μου προσπαθώ να το μεταδώσω αλλά και σε άλλους...
Εμένα με ενοχλεί η απραξία κι όχι η αποτυχία!
Αυτό που με εξέπληξε, ωστόσο, στο κείμενο, είναι το γεγονός ότι στην Αμερική γράφουν πίσω από την visiting card τις αποτυχημένες επιχειρήσεις ή προσπάθειές τους!
Μπράβο τους!
Να, κάτι τέτοια κάνουν και τους παω, τους ανθρώπους!
Όσο να ‘ναι έχουν κι αυτοί πολλά καλά.
(Αργότερα θα αναφέρω κι άλλα τους καλά που βίωσα όταν ζούσα εκεί...)
Κι εγώ, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα παραγγείλω νέες κάρτες, θα γράψω πίσω ότι την ιδέα του ΓΥΡΟΥ (αυτόν τον γύρο με πίτα κλπ...) τον έφερα εγώ, εδώ, στην Σουηδία... αλλά τον πούλησα μετά σε τούρκους, για peanuts!
Το 1977 ήταν θαρρώ, ξεχνώ πολύ εύκολα...
Και σήμερα το προτιμούν οι σουηδοί ίσως το ίδιο συχνά όπως το Mac Donalds!
Αυτά κι άλλα πολλά!
