Στα μπουζούκια...

Δυο φίλοι από την Ελλάδα ήταν εδώ και ήθελαν, λεει, να με βγάλουν.
Να με πάνε έξω!
Στα μπουζούκια!

Χρόνια έχω να παω σε τέτοια.
Παλιά, κυρίως όταν ήμουν στην Ελλάδα τα καλοκαίρια, τα μπουζούκια «τα έκλεινα» εγώ για να πάρω από εκεί τον ιδιοκτήτη και να συνεχίσουμε σε άλλο μαγαζί και από εκεί στο επόμενο. Μέχρι που κάποια στιγμή, το πρωί, όταν όλα έκλειναν και η νέα μέρα είχε ήδη διανύσει το ένα τρίτο της, κατέφθανα στο σπίτι.
Αυτά, είπαμε, γινόταν παλιά, μέχρι πριν περίπου δέκα χρόνια.

Τώρα τι έβρισκα σ’ αυτή την ζωή, δεν ξέρω.
Προφανώς πίστευα ότι αυτό είναι η απόλαυση της ζωής.
Σήμερα τον όρο απόλαυση τον μεταφράζω και τον βιώνω τελείως διαφορετικά...
Αλλά ας μη μείνω εδώ.....

Πάμε στο χθεσινό!

Καταλήξαμε, λοιπόν, σε έναν ποντιακό χορό, και όχι στα μπουζούκια, επειδή κάποιοι της παρέας έχουν τρέλα με τα ποντιακά...
(πόντια είμαι κι εγώ αλλά τέτοια τρέλα ομολογώ πως έχω για να λεμε και του στραβού το δίκαιο...)

Δεν θα αναφερθώ στην απαίσια ένταση της μουσικής και στο απαίσιο στρίμωγμα των καρεκλών και τραπεζιών... το αφήνω αυτό το κλασικό πρόβλημα και σε κάτι άλλο θέλω να καταλήξω!

Βέβαια, στον χώρο δεν υπήρχαν μόνο πόντιοι! Υπήρχαν, όπως συνηθίζω να λεω, Έλληνες.
Έτσι απλά. Έλληνες μετανάστες.!

Χορεύανε, όταν μπήκαμε μέσα, και σε κάποια φάση ακούω στο μικρόφωνο, κάποιον από την ορχήστρα, να λεει το εξής:

Βλέπω και οι Σαρακατσάνοι χορεύουν ποντιακά...

Τσίμπησα εκεί! Ήρθαν και στην σκέψη μου κάποιες παλιές εικόνες μεταξύ ποντίων και σαρακατσαναίων, εδώ στην Σουηδία!
Μονίμως τους άκουγα οι μεν να θεωρούν τους δε «λιγότερο έλληνες»!
Όλα αυτά ήρθαν στην σκέψη μου και αντέδρασα βγάζοντας το συμπέρασμα: καλά, ακόμα εδώ ήμαστε; εδώ εμείς πάμε να ενώσουμε χώρες, χωριά, κράτη, πολιτισμούς, γλώσσες... για να κάνουμε μια Ενωμένη Ευρώπη και εδώ ακόμα τους σαρακατσάνους με τους πόντιους πάνε να ενώσουν....; τους έλληνες πάνε να ενώσουν...;

Σας φαίνεται παράξενη η σκέψη μου;
Εμένα συνεχίζει να μου κάνει εντύπωση γι αυτό και εμπνεύστηκα και κατέληξα σ’ αυτό το κείμενο...

Φεύγω, άργησα... πάω επίσκεψη στον γιο μου...

(Μη διστάσετε να πατήσετε το SSR σύμβολο για συνδρομή των κειμένων μου – άνευ αμοιβής)