Συγνώμη Όμηρε...

Συγνώμη, αναγνώστες μου, που σας απογοήτευσα με τα κείμενά μου στο blog!Το ξέρω ότι περιμένατε να διαβάσετε για αρχαία κλασσική Ελλάδα, για ελληνική ιστορία... για ελληνική μυθολογία κλπ... κλπ...Συγνώμη που περιμένατε να γράφω για Ποσειδώνα, για Πλάτων, για Αριστοφάνη, για Άρτεμης, για τον όρο του Ολύμπου,... και για όλα αυτά που είναι αυτόματα συνδεδεμένα με την χώρα μας και με τον τίτλο ΕΛΛΗΝΙΔΑ που κουβαλώ!Διότι με τον τίτλο αυτό, είτε θέλουμε είτε όχι, αποκτήσαμε την απαίτηση από τους άλλους να αναφερόμαστε στην Ελλάδα και να γράφουμε μόνον γι αυτήν. Οτιδήποτε άλλο γράφουμε τους φαίνεται απροσάρμοστο και ακατανόητο!Κι εγώ, με την σειρά μου, θα απαιτήσω την κατανόησή σας που πλέον έπαψα να είμαι ”made by others”, κάτι που από τα γεννοφάσκια μου ακόμα ήμουν!Απαιτώ να κατανοήσετε ότι στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα και με την σχετικά ικανοποιητική αυτογνωσία, που πρόσφατα απέκτησα, παίρνω την ελευθερία να είμαι ”made by myself”. Και επομένως να επιλέγω εγώ τι θα γράφω στο blog μου!Ζητώ, λοιπόν, με την σειρά μου να πάψετε να βλέπετε στο μέτωπό μου την σφραγίδα με τις λέξεις «Ελληνίς = αντίκα –αρχαία λογοτεχνία – μυθολογία».Και να με επιτρέψετε να έρθω πιο κοντά στην σημερινή πραγματικότητα, να γράφω τα γεγονότα βιωματικά για να είμαι ειλικρινής και αληθινή στα διηγήματα και στις περιγραφές μου!Δίχως φυσικά να κρίνω του πασίγνωστου Όμηρου την ευρηματικότητα και δεξιοτεχνία στις επινοημένες περιγραφές του... τις οποίες φορτώθηκα, σαν ελληνίδα, να κουβαλώ...