Η πολύ δημοκρατία

Παρά την πληθώρα της πρωινής ενημέρωσης σήμερα δεν νοιώθω εμπνευσμένη να γράψω κάτι για το blog μου.
Εγώ, που και στον ύπνο μου ακόμα εμπνέομαι, τώρα δεν μου ‘ρχεται τίποτα στο μυαλό. Και τον ξέρω τον λόγο!
Ξέρω τι μου συμβαίνει και σήμερα έχασα την ροή των σκέψεων και των καλλιτεχνικών μου ικανοτήτων, και θα το περιγράψω εδώ.

Χθες βράδυ είχαμε, εμείς οι ξένοι ανταποκριτές της Σουηδίας, μια ελεύθερη συνέλευση, για να συζητήσουμε διάφορα θέματα.....
Και κάποιος άνοιξε συζήτηση για το θέμα της φονευμένης δημοσιογράφου στην Ρωσία.
Λοιπόν, τα ερωτήματα της βραδιάς ήταν τα εξής: να πάμε να αφήσουμε ένα στεφάνι, προς τιμήν της, έξω από την πρεσβεία τους ή όχι.
Είναι αργά να το κάνουμε τώρα, η όχι!
Στο όνομα της δημοκρατίας, να αποφασίσουμε γι αυτό όλα τα μέλη της ένωσης ή όχι.
Διότι, επειδή η συνέλευση ήταν ελεύθερη και επομένως όποιος ήθελε ερχόταν, έλειπαν πολλά μέλη.
Να αποφασίσουμε, λοιπόν, μόνο οι παρόντες για το στεφάνι που βασικά δεν αφορά μόνο την ρωσίδα αλλά όλους που μιλούν για την αλήθεια και που μερικές φορές θεωρούνται ενοχλιτικοί, ή όχι;
Το θέμα επείγει και όσο εμείς καθυστερούμε να πάρουμε την απόφαση τόσο αυτό γίνεται απόμακρο!
Την γυναίκα χθες την θάψανε κιόλας...

Κι εγώ, που κατάγομαι από την χώρα που εφεύρε την Δημοκρατία, σήμερα αμφισβητώ για την ύπαρξή της, για την έννοια και την λειτουργία της.
Αναρωτιέμαι αν τα αποτελέσματά της είναι μόνο θετικά! Διότι μερικές φορές ένοιωσα ότι η δημοκρατία κάνει και κακό!
Όπως στην περίπτωσή μας που η πολύ δημοκρατία καθυστερεί τις αποφάσεις μας και μας καθιστά παράλυτους, άβουλους και άπρακτους!
Αυτά... κι άλλα πολλά ;-)