Κούνια που με κούναγε!

Πολλά όνειρα βλέπω! Παλαιότερα έβλεπα ακόμα περισσότερα.
Βέβαια, δεν εννοώ όνειρα «απατηλά», αλλά όνειρα.
Κανονικά όνειρα και αυτό που είδα απόψε είναι πολύ σημαδιακό.

Όλα είναι, άλλωστε, σημαδιακά αφού κάτι από το υποσυνείδητο μας φανερώνουν απλά δεν ξέρουμε όλα να τα ερμηνεύουμε!

Ας πω πρώτα ότι στην πραγματικότητα έχω ήδη κάνει τα πρώτα και προσεκτικά βήματα να έρθω σε επαφή με κάποιον κύριο σπουδαίο και μεγάλο στην οικονομία της Σουηδίας.
Εννοώ σπουδαίο της σημερινής εποχής διότι σπουδαίοι άνθρωποι δεν υπήρχαν μόνο προ χριστού...
Τώρα, τι θέλω απ’ αυτόν τον κύριο... άλλο θέμα, άσχετο για την ώρα!

Και το σενάριο του αποψινού μου ονείρου έχει ως εξής: δεν ξέρω αν ήμουν μικρό κοριτσάκι, πάντως, έκανα κούνια σε λούναπαρκ, πάνω σε τροχό που ανεβοκατεβαίνει.
Όσο ήμασταν ψιλά δεν συνέβαινε τίποτα το σπουδαίο όταν, όμως, ο τροχός έφτανε χαμηλά έβλεπα σ’ ένα μικρό σπιτάκι, κοντά στο λούναπαρκ, αυτόν τον κύριο που θέλω να συναντήσω... και κουνούσα χέρια και πόδια να βγω από την κούνια να παω σ’ αυτόν!
Μα δεν γινόταν.
Ήμουν καλά δεμένη και εκτός αυτού απαγορεύεται, κιόλας, να βγεις αν δεν σταματήσει τελείως ο τροχός.
Και θύμωνα και με την κούνια και με την τρέλα μου να ανέβω πάνω σ’ αυτήν την στιγμή που άλλα πράγματα θέλω και ψάχνω...

Το πιο παράξενο στο σενάριο είναι ότι μια αδελφή μου, η Δέσποινα, ήταν μαζί του.
Τι να την κάνω που δεν ξέρει από Internet και PC, να μπει να διαβάσει το όνειρό μου.
Από τα περίπου 90 άτομα της οικογενείας μου (αδέλφια μου, παιδιά μας και εγγόνια μας - από μια μάνα και πατέρα) 3 με 4 άτομα γνωρίζουν την χρήση αυτού του κόσμου και δεν ξέρω καν αν διαβάζουν και το blog μου!Τ
έλος πάντων!
Κι άλλο ένα παράξενο στο σενάριο είναι ότι η αδελφή μου με τον κύριο αυτό ψήνανε σε ψηστιέρα και σαν να ετοιμάζανε ένα γεύμα!
Το δε άσχημο του σεναρίου είναι ότι ποτέ δεν έχω φτάσει στο σπιτάκι...
Για σκέψου να φανεί κάτι σήμερα...