Χαμός στο σπίτι

Κάθησα μπροστά στο λαπτοπ να γράψω κι ένα από τα άπειρα αποκόμματα εφημερίδας που έχω πάνω στο γραφείο μου, κάπως, με ενόχλησε και έπρεπε να το μετακινήσω.
Αυτή η μικρή κίνησή μου με πήγε πολλά χρόνια πίσω...
Έναν δημοσιογράφο σκέφτηκα που κάποτε, αρκετά παλιά θα ‘ταν, με κάλεσε στο σπίτι του! Δεν θυμάμαι τον λόγο...

Αυτό που, ωστόσο, θυμάμαι από εκείνη την επίσκεψη είναι οι στοίβες από εφημερίδες και περιοδικά που έβλεπα σε διάφορες γωνιές και άκρες του σπιτιού του!
«Μάλλον τρελός... ίσως και άρρωστος να ‘ναι ο άνθρωπος» ήταν, θυμάμαι, η σκέψη μου τότε!

Πού να ‘ξερα ότι μια μέρα, αρκετά αργότερα, θ’ άρχιζε και το δικό μου το χέρι να γράφει, για να με αποκαλέσουν και «καλλιτέχνη λέξεων»!
Κι ότι η πρώτη εφημερίδα που θα δημοσίευε τις απόψεις μου θα ήταν η μεγαλύτερη της Ελλάδος, που ταυτόχρονα είναι και παγκόσμια. Η metro-rama!

Σήμερα στο σπίτι μου γίνεται χαμός!
Δεν ξέρω πώς είναι στα δικά σας σπίτια αλλά στο δικό μου άκρη δεν βρίσκεις από στοιβαγμένες εφημερίδες, από περιοδικά, από αποκόμματα και κομμάτια παλιών και παλαιότερων αλλά και νέων και νεώτερων εφημερίδων...

Άλλη στοίβα τα των πολιτικών, άλλη των οικονομικών, άλλη της ψυχής και του νου, άλλη για τα διάφορα.... δεν υπάρχει κενό σημείο στα 45 τετραγωνικά που ζω.
Και αν, λοιπόν, κι εγώ είμαι τρελή ή άρρωστη, όπως τότε εκείνος ο δημοσιογράφος.... τι να κάνω, με χαλαλίζω σ’ αυτήν την τρέλα!

Ποιος, στο κάτω – κάτω, ορίζει την τρέλα;
Και μήπως, εδώ, στο blog, που τα «λεμε», τρελοί δεν θεωρούμαστε για άλλους;
Γι αυτούς που δεν έχουν ιδέα από τέτοια, blog, internet κλπ;

Τώρα, όμως, ο χώρος του blog τελείωσε και το περιεχόμενο αυτού του αποκόμματος, που τόση εντύπωση μου έχει κάνει, δεν χωρά να γράψω ;-)